Bu hikaye herkesin unuttuğu Dağlıca karakol baskınında şehit düşen silah arkadaşımın gerçek hikayesidir.
................
Onunla yollarımız acemi birliğimiz olan İzmir Foça Komando Okulunda kesişti. Çok sessiz bir arkadaşımızdı. Hiç konuşmazdı fakat çok cesur ve yardım sever biriydi. Hep onu bir yerlere dalıp giderken görürdüm. Tabi bu dinlenme zamanlarımızda. Nöbet ve eğitimde üstüne adam tanımazdım. Komutanlar bile ona hayrandı.
Sonra bizi Isparta Eğirdir Dağ ve Komando Okulu’na yolladılar. Ben izine gittim o direk oraya gitti izin kullanmadı. Orda buluştuğumuzda sordum; “neden izine ayrılmadın.” “Nereye gideyim kimsem yok boş boş yollarda mı gezeyim” dedi. Dedim, “bize çağırdım gelmedin.” Sonra hikayesini anlattı.
İstanbullu olan bu arkadaşımın annesi ve babası trafik kazasında ölmüş. O zaman 4 yaşındaymış ve anne babası da yetimhane de tanışıp evlendiğinden hiç akrabası yokmuş.
