Yazımdaki soruya cevap verip farklı bakış açısı katan tüm dostlara teşekkür ederim.
Sorumu tekrar hatırlatayım.
Tekrar dünyaya gelseydiniz en çok kimi severdiniz?
Kendimi severim cevabı çoğunlukta idi.
Bu cevabın altında kırgınlıklar, mutsuzluklar, yaşanmamışlıklar ve karşı tarafa fazla değer vermenin acıları yatıyor gibi hissettim.
Annemi severdim cevabı sevgi sıcaklık özlem hissettirdi.
Az da olsa babam ve çocuklarım cevabı kendimizden ve annemizden sonra geldi.
Yaradandan ötürü yaradanı ve en büyük sevgi Allah ve Peygamber sevgisi cevaplar arasında idi.
İlgimi çeken ise cevapların arasında eşinden bahseden olmaması idi.
Daha önceki yazılarımda bahsetmiştim. Üzgün olduğumda yazmak istemediğimi hatta bir ara ara verdiğimde de bahsetmiştim.
En son yazımdan sonra gelen cevaplar üzerine çok güzel bir yazı düşünüyordum lakin Ramazanı Şerifin ilk günü
yıllarca beraber koştuğumuz bir çok gönüle beraber dokunduğumuz Aynur Ayık ablamızın ani vefatı beni çok üzdü.
Onun uzaklarda da olsa "üstüme düşen ne ise söyle Aydan" demesini "yaparız, ne var" demesini "ben varım" demesini asla unutmayacağım.
Bir yıl önce annesi vefat etmişti. Akciğer kanseri teşhisi konulması ile vefatı bir ayı bulmadı.
Dünyada milyonlarca insan vefat ediyor lakin tanıdığınız ve sevdiğiniz bir insanın vefatı farklı hissettiriyor. Aynur abla ve vefat eden ölmüşlerimize rahmet olsun.
Tekrar dünyaya gelme şansımız olsa idi. Kendimizi severdik, annemizin babamızın kıymetini daha iyi bilirdik.
Eşimizi daha çok severdik. Çocuklarımıza kızmaz ve yaptığımız hataları yapmaz, hayatı dolu dolu yaşardık. Yapamayacaklarınız aklınıza geliyor değil mi?
Peki!
Neden tekrar dünyaya gelmeyi bekliyoruz ki
Bir dakika sonra olacak mıyız?
Hadi kendinizi sevmeye bugünden başlayın!..
Aydan Kurt