2020 yılı itibarı ile bazı afatlar dünya da görülmekte. Ülkemizde deprem, çığ gibi afatların yanı sıra ekonomik
ve Suriye ile ilgili sorunlar yaşadık. Bir de Koronovirüsü
Derneğimiz kadınları bilinçlendirmek adına eğitim seminerleri gerçekleştiriyor. Kadına Şiddet ile ilgili
Bana Olmaz Deme II adlı etkinliğimizin ilk etabını gerçekleştirdik.
Korona virüsü tedbirleri kapsamında yapacağımız diğer etkinlikleri erteledik.
Güncel olaylar ile ilgili konuya hakim olan kişilerin yazması daha doğru olur diye düşünüyorum.
Lâkin,
bu yazımda korono virüsün etkisinde kaldığım için duygularımı sizlerle paylaşmak istedim.
Felaket sözü hiç hoşuma gitmez.
Hayat mevsimler gibi değilmidir? Bazen kar, bazen güneş, bazen gözyaşı, bazen mutluluk.
Corona virüsü Çin de başladığında Uygur Türklerine yaptıkları zulümün cezasını çekiyor dedik. Birde baktık kapımıza gelmiş.
Peki bu virüs bize neyi anlatıyor. Düşündünüzmü? Yoksa sadece sosyal medyaya bakıp "evet, çok doğru" mu dediniz.
Bu virüs bizlere ceza mıdır?
Ödül müdür?
Nuh Peygamber, Tufan öncesi karısına ve çocuklarına ve elbette helak olan oğluna da tevhidi uzun uzun anlatmış, onları hak dine davet etmiş. Tufan geldiği zaman oğlu suların içinde kalınca Allah'a dua etmiş oğlu için
Nuh Rabbine seslendi: «Rabbim! Oğlum benim ailemdendi. Doğrusu Senin va’din haktır. Sen hükmedenlerin en iyi hükmedenisin» dedi.
Allah: «Ey Nuh! O senin ailenden sayılmaz; çünkü o kötü bir iş işlemiştir; öyleyse bilmediğin şeyi benden isteme. İşte sana öğüt, bilgisizlerden olma» dedi.
Rabbim! Bilmediğim şeyi Senden istemekten Sana sığınırım. Beni bağışlamaz ve bana merhamet etmezsen kaybedenlerden olurum dedi. (11/45-47)
Peygamber evladı bile olmak cehennem ateşinden kurtarmazken bizler nereye gidiyoruz?
Aynanın karşısına geçip kendimiz için konuşmamız gerekirken başka insanlara laf eder hale geldik.
Biz, Rabbimden daha mı iyi biliyoruz?
Rabbim verdi ise baş göz üstüne diyen bizlere ne oldu?
Televizyon; sosyal medya çıktı mertlik mi bozuldu?
Yoksa bizler bahane mi arıyoruz?
Dünya çok büyük, niye kavga ederiz Herkese yer var.
Her türlü nimet elimizin altında sadece şükür etmesini bilmek gerekir.
Evlatlarıma hep söylerim kendinizi nasıl mutlu görüyorsanız onu yapın diye (Tabi Allahın emirleri içinde) Hayatın çok kısa olduğunu her anınızı kaliteli ve dolu dolu geçirmeniz gerekli olduğunu söyler dururum her büyük gibi. Derler ya hasta olmayınca sağlığın, yaşlı olmayınca gençliğin kıymeti bilinmez diye.
Biz büyükler yaşadığımız için, der dururuz onlara onlarda yaşayıp görecekler biliriz ama yinede söyler dururuz.
Umarım bu virüs bizlere ceza değil ödül olur...