Annem 1968 yılında Karabağlar Yunus Emre Mahallesi’ne gelmiş. O zamanlar mahallenin ilk kadın bakkalı kendisi. Tabi şimdi olduğu gibi marketler bakkallar yok her yerde. İkizim Nurdan ve ben ilkokula giderken Ramazanlar da annem sepetimize pide katardı. Sokaklarda iftarlık pideler diyerek pide satardık.
Sahurda komşularımızla sokakta çay demler davulcuyu beklerdik. Bizim neslin bir farklı güzellikler yaşadığını düşünüyorum.
Bizler her zaman bulunduğumuz ortamda güzellikler çıkarmaya çalışıyoruz…
Amacımız farkındalık yaratarak biz de varız demek!
Şubat ayında dernek olarak Mart ve Nisan ayı etkinliklerimizi planlamıştık. Lakin Covit-19 etkinliklerimizi değiştirmemize sebep oldu. Planlarımız içinde 23 Nisan’da okuduğumuz hatmi bağışlayıp bir cami önünde lokma döktürmek vardı. Planımızda ufak bir değişiklik yaptık. Lokma dökülmesi yerine pide dağıtımına karar verdik. Öncelikle Öz-Ek fırın sahibi Ahmet Öziri beyefendi ile görüşerek düşüncemizi anlattık. Ahmet bey hayrın yerini bulması için pideleri dağıtımının üç gün içinde yapılmasının uygun olduğunu öyledi. Bizde hazırladığımız ufak notları onlara teslim ederek yaptığımız hayrın mutluluğunu yaşadık. İftarlık pideler diyen bir ses duyarsanız İzmir Kadınlar Birliği Derneği’ni hatırlayın.
Bu arada Selvili Cami hocası ile görüşerek hatim duamızı yapmasını istedik. Hatmi şerifi okuyan arkadaşlarımın, hayır için maddi destek sağlayan arkadaşlarımın Allah hayırlarını kabul etsin.
Bu vatan uğruna şehit düşen ölmüşlerimize ve bütün ölmüşlerimize Allah rahmet eylesin.
Bu hayrı yaparken arkadaşım Ümit’in koca yürekli aslan bacım sözleri, ‘Serap seni de hayrın içine kattım’ dediğimde itiraz edilmemesi, Cemal’in gönder hesap numaranı demesi bizlerin gök kubbede hoş bir seda bıraktığımızı gösteriyor.
Nasıl 23 Nisan Ulusal Egemenlik çocuk bayramını balkonlarımızda istiklal marşını söyleyerek farklı bir şekilde kutladıysak
Ramazanı da Rabbim layıkıyla yaşamayı nasip etsin.
Hayırlı Ramazanlar…