Amele karışmış ise riya ,
Beden edebilir mi zevk ve sefa ,
Bîtâb düşmüş ise ruh ve beden ,
Düş-î ıztırar neye yarar ,
Bekler durur elem ile dolmuş mahlukat,
Çaresizce, her daim sızlanarak ,
Bürümüştür yüreğini inkıyâd hali ,
Her an akar dümû-i istimdad ,
Eğer hâline vakfe-güzin eyler ise ,
Bir ihtimal korunur çetin azaptan ,
Ruhu şikayet halindedir, her daim ,
Serzeniş ve öfke doludur hoyrat olan nefse ,
Gerek var mıdır ki sâlhurde hayata bunca çaba,
Bu dünya ancak olur reh güzâr,
Akıllı mahluk cebin-i sâf ile çıkar yola
Ancak kurtuluş için etmelidir şitâb ,
Yoksa bekler aciz olan mahluku ,
Mu'tâd olmayan bir azap ,
Söndürebilir mi sanır insan ,
Buhayre vaziyeti ile ,körüklenmiş olanı,
Tek çare vardır şüphesiz,
Affı, lütfu bol olanın kapısına sığınmak ,
Tövbe ile tertemiz yıkanmak,
Zırhları sıkıca kuşanmak,
Yüce olana umut ile koşmak,
Seccadeleri , mescitleri âşiyân eylemek ,
Huzuru bahşedenin huzurunu dayanak eylemek ,
Âbânileri sıkıca sarıp Hakka yönelmek,
Yapılacak olan en doğrusu ,
Teslim olmaktır yaratana ,
Teslimiyeti bahşeden ne büyüktür ,
Öylesine bir şanı vardır, görmemek imkansız,
Yaraşır olmak gerekir Rahman ‘ın şanına,
Kudret pınarından faydalanmak ,
Nasip olmaz her yaşayana.