Tatile çıkmam hiç. Fakat seyahat ederim. İstanbul’a gitmek, yeme işi bakımından büyük bir külfettir meselâ. Düşünün, Sultan Ahmet civarında bir sürü Sultan Ahmet Köftecisi vardır, oysa o lokantaların başı Selim Usta’nın dükkânıdır… -Yani, köftesi önemlidir, diğer benzerlerinin de köftesi aynıdır aslında, çünkü hepsi, aynı dükkândan yetişmiştir-
Ankara, benim için, yemek açısından kolaydır. Size de önerim olsun, Ankara’ya giderseniz, Cebeci’de yemek yiyin; cebiniz yanmaz. İnanın, Ankara, Samsun kadar bilinmez değildir, nerede yemek yeseniz, fiyatlar aşağı yukarı bellidir…
Bu, Ankara bahsini, resimle, yazıyla bir ara yazarız; fiyat olarak da… Sözü şuraya getirmek niyetindeyim asıl: Bu şehirde yani Samsun’da, nasıl oluyor da bu kadar fiyat farkı var?
HEDİYE ATIN DİŞİ SORULMAZ
Bir yemek daveti aldıysam, gideceğim yeri sorgulamam, malum, hediye atın dişi sorulmaz, dişine bakılmaz… Fakat bir lokantada, dört kişilik hesap yüz yirmi lira -120 lira- geliyorsa, aynı yemek, başka yerde altmış lira -60 lira- geliyorsa, üstünde düşünmek gerekir, gerekmez mi?
O, pahalı lokantanın, “manzarası iyi” deniliyor ekseri; Allah aşkına, Samsun’da şehir içinde tümden manzara olsa, o manzara ne olabilir ki? Kapalı kıymalıyı, pahalı yapan lokantanın manzarası belli… Eski Vilayet’i görüyor; ne manzara değil mi?
AYNI KALİTE DÜŞÜK FİYAT
Eğer davete çağrılmadıysanız, kendiniz yemek yiyecekseniz, aynı kalitenin, hesaplı olanını tercih edin. Lahmacun yapan bir yere gidiyorsunuz, iki kişi otuz lira… Yeminle, aynı kalitede, aynı konfor ve lezzeti, on liraya -10 lira- yakalayabilirsiniz.
BEŞ LİRAYA LAHMACUN ON BEŞ LİRAYA KAPALI KIYMALI
Kasaplardan ziyade, lokantalara güveniyorum artık. Hele, kasap çırağı biriyle tanıştıktan sonra, tüm kasaplardan korktum, yeminle… İnce fırça ve faraşlarla, yerdeki en küçük et, damar parçasını toplatıyorlarmış… Fakat iyi bir lokanta, etini böyle garabet yerlerden almıyor; benim tanıdığım, yıllardır aynı yerden et alan birkaç lokanta var, bildiğim… Bu lokantalara, daha ucuz et vermeye çalışan kasaplar, havasını alıyor. Ve bu bilinçli lokantalar, hesaplı, pahalı aldıkları hâlde eti…
Bu akıllı lokantalarda, lahmacun iki lira, kıymalı pide yedi lira… Ucuz alanların fiyatı da belli, gittiğinizde görüyorsunuz zaten. Ha, görmüyorsunuz tabi, çünkü kalabalık gittiğinizden, fiyat sormaya utanır, dört kişi yüz yirmi lira verirsiniz…
FİYAT LİSTESİ KESİNLİKLE OLMALI
Bir lokantaya gittiğimizde, fiyat sormaya utanırız, ki bu normal… Orada, o lokantada, bir fiyat listesi yoktur. Çorba, beş lira da olabilir, yedi lira da. Hatta hesap düz olsun diye, daha da pahalı olabilir. Yediğiniz yemek, boğazınıza dizilir; kalabalık gittiyseniz, siz eksik yer, misafirleriniz yesin diye beklersiniz… Kesinlikle, her lokantada fiyat listesi olmalı. Ve lokantaların, yemek fiyatları ucuzsa diyelim, hesabı şişe suyuyla falan kapatması da engellenmeli… Ben, ayranın iki lira, suyun bir buçuk lira olduğu lokantalar biliyorum da…
SAMSUN YEMEK CENNETİDİR
Tek tek, esnaf lokantalarını anlatacağız… Suyun bedava olduğu, masaya sürahiyle buz gibi suyun geldiği… Tek tek anlatmayacağız belki, gideceğiz bir esnaf lokantasına, gideceğiz bir uygun fiyat lahmacun ve pide yapan yere… Pişman olacaksınız, diyeceksiniz, “dün ben ne kadar fazla para ödemişim”… Manzarayı da bahane etmeyin, Samsun’da en manzaralı lokanta, nereyi görecek ki?
Not: Yazı uzamasın diye kestim. Yoksa bir de dünyanın parasını verip, sanki yemek zorundaymışsınız gibi mekânlar var… Onlar daha bir ayrı…
Sonradan GURME