Tandır sever misiniz?

Yazarken, aklıma gelen şehir, iki ırmak arasındadır; iki ırmağın dışı “şehir dışı”dır.

Bu girizgâhla, aslında, aklıma efsane Lezzet Lokantası ve gitgide daha da boşalan –içi boşalan, yaptığı sadece rutine bağlanan anlamında-, içeri girene müşteri olmaktan öte bakmayan Oba Restoran geliyor. Oba, şehirde eski ve fakat şehre yama gibidir, lokanta karakteri olarak; bunu da yazarız.

Şehir diye baktığım yerde, tandır yiyeyim diye kudurmamışsınızdır; şehrin kültüründe öyle bir “ tandır yiyeyim aman” da yoktur.

Sözü uzatmayayım. Ben İkizler’de tandır yedim. Hiçbir yiyişimde de beğenmedim. Tandırı Tokat’ta, Konya’da özellikle, yemiş olduğunuzda, bu tandır size, çiğliği pembe renkte bir önünüze konan, dönerin farklı bir versiyonu olarak gelir; başka tarifi de yoktur: Tandır görmemiş ustalar,  kuyuda da halledemeyeceğine göre, o tandır nerede yapılıyor? Elbet, pembe, çiğ gelecek karşına…

Ben asıl, İkizler’e son gidişimi anlatmalıyım. O zamanlar, belki hâlâ da aynıdır, İkizler’de, yıllanmış elemanlar çalışırdı. Garson gibi diyorum onlara… Neyse, işte sipariş verdim, yıllar önceki gidişimde; döner söyledim… O, lokanta içinde gezinip duran garson amcalardan biri önüme tandır getirdi. Siparişim bu değil dediğimde, emektar olduğundan adeta lokanta olmuş amca: “Yav otur ye, ikisi de et işte” dedi… Karşımda oturan genç müşteri, alel acel; “abi, o benim babam, aksi biraz” dedi, sanırım kötü bir şey derim diye düşündü. Düşündüysem de demedim tabi… O günden sonra da İkizler’e bir kez gittim, o da davet edildim diye…

ŞIMARIK LOKANTALAR

Diyeceğim, İkizler ve Oba, şımarık lokantalardır. Oturmuş müşterileri vardır. Garsonlar, akraba gibi olmuştur; önünüze konulanı yersiniz…  Zerre miskâl de öneminiz yoktur. “Mecburiyet lokantası” sanırlar kendilerini, haksız da sayılmazlar: Kimse memnun değildir, yine de kimse gitmekten caymaz… Yazı İkizler’le alakalı, Oba’yı da daha sonra yazarız…

Lezzet Lokantası mı? O bir efsanedir. Öyle kısa anmaya sığmaz…

Sonradan GURME