Farkında mısınız bir olay veya davranış hoşumuza gitmediğinde "en sinir olduğum" diyerek cümleye başlarız.
Toplum içinde uyulması gerekli olan ahlâk ve görgü kuralları vardır. İşte bu kurallara uyulmadığı zaman bizler sinir oluruz.
Mesela
Yola tükürüp, çöp atanlar...
İzmir Ticaret Lisesine giderken sınıfımıza Almanya'dan bir öğrenci gelmişti. İsmi Ayhan'dı.
Bir gün okul çıkışında Ayhan, halka tatlısı aldı. Yedikten sonra o ufacık kağıt parçasını çöp kutusunu göresiye kadar elinde tuttu ve çöpe attı.
Yıllar geçse de bu olayı unutmadım. Bu olay sadece çevreyi temiz tutmak değil, aynı zamanda kul hakkına girmemekti.
Annelerin veya babaların çocuklarını okula bırakırken anne veya babanın önde gidip çocuklarının arkada kalmasına sinir oluyorum.
Neden çocuklarının elini tutup sevgilerini belli etmezler ki. Yapanları tenzih ederim.
Gelelim otobüslere; yaşlılara yer vermeyen gençlere sinir olmuyorum. Sinir olduğum davranış yolcuların arka tarafa doğru ilerlememesi. Çünkü durakta bekleyenlere üzülüyorum.
Konuşurken tepeden bakanlara, ukala olanlara...
Zamanım yok, yoğunum diyenlere...
Bencil davranışlara...
Klavye şövalyelerine...
Rahmet okumayanlara...
Kötü söz söyleyenlere...
Çözüm önerisi olmayıp şikayetlenenlere...
Bu sinir olmaları çoğaltabiliriz.
Bu kadar çok şeye sinir olduğum için kendimede sinir oluyorum.
Şimdi,
Yazıyı okuyanlar sessiz kaldığımı düşünmesin.
Otobüste "arkadaşlar ilerler misiniz" sesi duyarsanız ben olabilirim.
Zamanım yok yoğunum diyenlere gün sana da yirmi dört saat bana da derim.
Bir kişinin ölümüne rahmet okumayanlara Müslümanlıkta bu yok demeyi vazife bilirim.
Çözüm önerisi olmayıp şikayetlenenlerin yanından uzaklaşırım.
Yani anlayacağınız sessiz kalmam. Lakin sadece kendime sessiz kalırım.
Allah'tan toplum olarak hoşgörü sahibi insanlarız. Sinirimiz çabuk geçer.
Belki böyle düşünmeyenlerimiz olabilir ama ben hiç bir zaman umudumu yitirmiyorum.
Kötülük olmazsa iyiliğin ne anlamı kalır ki...
Aydan Kurt