Yıllar önce bir belediye otobüsünde karşımda oturan anne kızın sohbetine kulak misafiri olmuştum.
Anne, kızına köyden ilk İzmir'e geldiğindeki hayallerini anlattı. İlk otobüse bindiğinde insanların gözlerinin nasıl parladığını enerji dolu olduklarından bahsetti şimdi ise herkesin yorgun ve mutsuz olduğunu söyledi. Zaman zaman aklıma gelir ve insanlara bakarım. Kendi halime bakarım.
İç dünyamız nasılsa gözlerimize yüzümüze vurur.
Yaş aldığımdan mı bilmem bugünlerde bunu düşünüyorum. Neden bu kadar mutsuzuz?
Ben mutsuz olmayayım diye birşeyler çıkarıp mutlu olmaya çalışıyorum. Sizlerde durum ne acaba..
Geçen hafta üniversite arkadaşlarım Ankara'da toplanmaya karar verdi. Ben yazın ikizle çok firar edince gelmeyeceğim demiştim fakat sonra sağolsun Ümit "hadi bacım bizle gel" deyince içimden ben plan yaptım ama Allah'ında bir planı var dedim ve kuş misali Ankara'daki buluşmamıza süzülüverdik. Tabi arkadaşlarıma geleceğimi söylemedim süpriz yaptım.
Kanbersiz düğün olur mu.
Peki bilin bakalım ne oldu? Beni gören arkadaşlarım Nurdan nerede diye sordular malum ikizler firardaysa diğer ikiz nerede. Gönül Nurdan'ında olmasını isterdi ama çalıştığı için katılamadı.
Üniversite arkadaş grubumuzla 5 yıldır senede bir kere buluşmaya çalışıyoruz.
Bu sene 32 yıldır görüşemediğimiz Mualla, Kamil ve Gülcan ile bir araya gelmek nasip oldu.
Zaman geçse de bizler hiç değişmemişiz. Çocuklar gibi şen denilir ya biz öyleydik.
Üniversiteden ailelerimizden işlerimizden bahsettik. Kısa bir zamana 30 yılı sığdırmaya çalıştık.
Otobüsteki anne kızın sohbeti aklıma geldi arkadaşlar ile buluşmamızda.
Bizim gözlerimizde mutluluk vardı, neden mi? çıkarsız menfaatsiz arkadaşlıklar kurmuşuz.
Arif, Cemal ve Kamuran'ın kızlarına bayıldım ne güzel evlatlar yetiştirmişler. Eminim ki arkadaşlarımın hepsi güzel evlatlar yetiştirmiştir.
Ne yazdığımı merak eden bir okur kitlemin olduğunu biliyorum, çünkü bende sizlerden biriyim. Yazı yazmak için bilgisayara oturasıya kadar bende merak ediyorum ne yazacağım diye. İş, ev derken kızdığım mutsuz olduğum olaylarda yaşıyorum lâkin istiyorum ki yazımı okurken hem keyif alasınız hemde ders çıkarasınız.
Ben ise bu yazıdan buluşmadan şu dersleri çıkarttım
Dertlide olsanız gülümseyin
Emek verin arkadaşlıklarınıza, bencil olmayın.
Arkadaşlıklar önemli, öyle iki kızınca küsüp darılmayın, daha sıkı sarılın arkadaşlarınıza
Evlatlarınıza törelerimizi öğretin.
Saygıyı sevgiyi öğretin. Kızmayın, bağırmayın hayat çok kısa
Hayata iz bırakın.
Zengin olmayı değil, mutlu olmayı öğretin.
Benim içimden böyle geldi sizin içinizden geçenleri bana yazar mısınız...