Bölündüm parçalandım
Ufalandım dağıldım
Haktan toprak konuldu adım
Emrolundu yeryüzüne yayıldım
İnsanoğlunun bendendir özü
Asırlardır doyurdum sayısız gözü
Sultan Süleyman bile çevirdi yüzü
Cihanda bir tek zerre sayıldım
Ekmeğim ben bereketim aşım
Mazlum olsam da eğilmez başım
Binlerce kul geldi geçti bağrımdan
Bilinmez hiç yoktur ki yaşım
Bahar gelir çiçeklenir bağlarım
Zirvedir yerim ne yücedir dağlarım
Rahmet düşer onunla da ağlarım
Sellere kapılır gider parçalarım
Tevazu da yoktur eşim benzerim
Ezelden beri Hakka secde ederim
Ezip geçilirim çıkmaz ki sesim
İçimde birikir taşmaz ki yasım
Benden kopamadın ki insanoğlu
Ol emriyle açıldı sana hayatın yolu
Vefâkarım hep unutma sen bunu
Beraberiz gelse de dünyanın sonu
Songül KARAMAN
