Habil mi, Kabil mi?

Kendi putunu, kendisi yıkmalı değil mi Adem?

Prangalar vurmalı değil mi nefsine?

Habil olmaya çalışmak varken Kabil olmak ne diye?

“Kendini bilen nefsini bilir” buyuruldu bize kutsi hadiste. İnsan ile hayvan arasındaki tek fark edep

ise bizi hayvanlardan ayıran bu vasfımızı, kor ateşlerde mi yaktık yoksa toprağa mı gömdük?

Der ya Aliya İzetbegoviç : “İnsan yetiştirip terbiye etmek zor, kendini eğitip terbiye etmek ise daha

zordur.”

Kendini terbiye etmenin yolu; edebi, kor ateşlerde yakmak ve toprağa gömmekten

geçmiyor. Marifet burada hasıl olmuyor. Nefsini buz kütlelerinin arasında tutmak asıl marifet.

O buz kütlelerinin arasından kafanı kaldırıp kâinatı şöyle bir temaşa etmeye kalktığında, yavaş yavaş

güneşin sıcaklığını hissetmeye başladığın o vakit, erimemek ! Nitekim “Marifet iltifata tabidir.”

Kabil de nefsinin onda olan kötü yanının, ruhunun kulağına “ öldür” diye fısıldamasıyla; Habil’e haset duyup öldürmedi mi? Soruldu Kabil’e: “Kardeşin nerede?”. Hiddetlendi Kabil, soruya soruyla

karşılık verdi : “ Ben kardeşimin bekçisi miyim?”

Emmanuel Levinas, Kabil’in hiddetlenerek sorduğu bu soru hasebiyle, ahlâksızlığın vuku bulmaya başlamış olduğunu söyler. Habil’in vakarının , tevekkül ve tefekkürünün tohumunu ekip; onu beslemek, filizlendirmek, büyütmek , olgunlaştırmak ve meyvesinden yemek yerine her geçen gün şu ahir zamanda , Kabil’in attığı ahlâksızlık tohumunu üretip durur olduk.

Kötülük kalpte ne kadar da kolay yer buluyor, sığışıyor hemen bir köşeye. İyilik ise bir o kadar kalbi, bir misafirhane görüyor. Ne kadar da çok yıkılması gereken putların içinde kalır olduk böyle!

Kötülük aşısına talep bir hayli yoğun, yok satıyor. İyilik aşısı ise stoklarda, çürümeye yüz tutuyor.

Kötülüğü ve ahlâksızlığı empoze edici merciler, en çok takip alan , en aktiflerin arasında, her listenin en başında ne yazık ki ! Haram, meşru olarak lanse ettirilmeye çalışılıyor.

Aslolan hakikat ise; hakikatde gayrimeşru konuma getiriliyor. Bizi kötü düşünmeye, kötüleşmeye iten ahvâller olarak da öne sürdüğümüz mazeret şu ki : “ Ne zaman iyilik yapsam, iyiliğimden yana vuruldum!” / “ Kimse iyilik yapmayı ve iyi düşünmeyi hak etmiyor!” Önce sen , kendin olmayı hak ediyorsun.

Allah(c.c)’ın kulu ve Allah Resulü (s.a.v)’nün ümmeti olan biz İslâm toplumu , nasıl olur da Kabil

ve Kabilce davranışları normalleştirebiliriz böyle?. Batı ‘insan kötüdür’, ‘insan zalimdir’ sloganını

akıllara yerleştirmeye çalışıyor ve oldukça da alkış topluyor. Akıl tutulması yaşıyoruz! İzlediğimiz dizi ve filmlerde, sosyal medyalarda gördüğümüz ahlâk sınırlarını zorlayan sahneler, zihnimize öyle

olağan bir durum gibi yerleştiriliyor ki; artık evlat, anne- baba tanımaz oluyor ve hatta anne-baba katili oluyor.

Kız çocuklarının oyuncağı, oyuncak bebekler; erkeklerin oyuncağı da arabalar olurdu.

Peki ya şimdi? Oyuncak olarak tabanca, tüfeğe özeniyorlar. Oynadıkları internet oyunlarında ise ne kadar çok atış yapar, öldürebilirlerse o kadar çok puan alıyorlar. Haliyle cinayetlere de gayet meşru gözle bakılıyor.

Gayrimeşru ilişkiler:’ ne var canım bunda modern şeyler’, düşüncesi ile özenti konusu yapılıyor.

Kadının erkek gönlüne meyli, erkeğin de kadın gönlüne meyli maziye karışıyor; helalden huzur aramak , tarihin tozlu raflarına gömülüyor. Hz. Adem (a.s) yaratıldıktan sonra Allah (c.c) ona, bir uyku hâli verdi. Uyandığında ise yanında Hz.Havva(a.s) validemizi gördü. Hz. Adem(a.s) “Sende kimsin?” diye sorduğunda , Hz. Havva(a.s): ”Bir kadın!” diye cevap verdi. Hz. Adem(a.s) : “Ne için yaratıldın?” diye sorduğunda , Hz.Havva (a.s) : “ Sen benimle sükunet bulasın, bende seninle sükunet bulayım.” diye yaratıldım dedi. Şu ahir zamanda mahreminden sükunet bulmakla yetinmeyip, namahremle sahte sükunetlerin peşinden gidenlerin sayısı, ahlâksızlık kat sayısını bir hayli artırır olmadı mı!

Kadın bir Hz. Meryem, Hz. Fatıma, Hürrem sultan, Hüma Hatun, Halime çavuş , Şerife bacı ve bunlar gibi tarihe adını yazdıran nice kadınlarımızı temsil etmeye çalışmanın ötesinde , cinsel obje olarak her yerde figüran başlığı gibi oynuyor. Herhangi bir ürünün satışında, üründen ziyade kadın bedeni ön planda. Sonrası ise malum… Sosyal medyadan kafasını kaldıramayan, aile kavramını ihya edemeyen insan silsilesi…

Kabil, sadece Habil’i öldürmüştü. Biz ise her geçen gün insanlığı öldürüyor, yaratılış gayemizi unutuyoruz.

Aldığımız nefesten , mana devşirmek yerine ; olanları bir elimizle çay içerek , bir elimizlede çekirdek çıtlatarak izliyoruz. Sadece pasif bir izleyiciyiz! Kafaları mumyalanmış izleyiciler ! Bir o kadar da düşünceleri ve kalpleri, ‘iyiliğe’ mühürlenmiş, izleyiciler!

Firavun’u güçlü kılan malı ve saltanatı idi.

Firavun kadar mal ve saltanatın mâliki olmadığımız hâlde her geçen gün Firavunlaşıyor isek ; onun kadar malımız ve saltanatımız olsa vay halimize! Oysa Karun’un da malı vardı. Helakından başka neye yaradı?..

İyiliğin üstünü örtmek yerine kötülüğün üstünü örtüp kötülüğün ve ahlâksızlığın kalplerimize girmemesi adına kalbimize set çekmek her bireyin kendi elinde. Yaşanılası bir dünyada yaşıyoruz elbet ama daha da yaşanılası bir hâl alması için ‘mücadele’ şiarımız ve gayemiz olursa menzile elleri boş varmamış oluruz. Dünya gelip geçici olsa da ‘iyilik’, ebedi ve her dem ahiret azığımızda ağırlığı daha fazla hissedilir iki cihan saadetimizdir şüphesiz.

Kalplere iyilik, doğruluk, ahlâk ve takva tohumları ekip yeşertebilmemiz duasıyla.