1936 yılında kabul edilen reform paketiyle Türk Ceza Kanunu’na giren 141 ve 142. maddelerle Nazım Hikmet, Sebahattin Ali, Deniz Gezmiş ve arkadaşları yani Solcular;
163. maddeyle ise Necip Fazıl Kısakürek, Said Nursî, Şule Yüksel Şenler ve Emine Şenlikoğlu yani İslamcılar, Kemalistler ( İttihat ve Terakki yani Derin Devlet) tarafından iğdiş edilmişlerdir.
Bu "Derin Devlet" kastrasyonu sonucunda İslamcılar iktidar-devlet ilişkilerinde erken boşalma sorunu yaşayan erkek rolünden öteye gidememişlerdir. Solcular ise iktidar-devlet ilişkilerinde cinsel iktidarsızlık sorunu yaşayan erkek rolünden ötesine geçememişlerdir.
Derin Devlet, İslamcılardan ve Solculardan umudunu yitirdiğinde hangi ideolojik kimliklere yatırım yapacaktır?
Dininde 163 yara açan ulus'un,
Günde 163 kez Cehennemde ulusun!
O'na deyin: Nemrutlar, su dökemez eline,
Küfür tarihinde sen, erişilmez ulu'sun!
(1965)
Necip Fazıl Kısakürek
Atatürkçülük fikri, siyasi ve felsefi bir sistem veya ekol olmadığı için bazı Türk münevverleri tarafından hiç ciddiye alınmıyor. Hakikaten bu ad adı altında hemen herkes kendine göre iyi ve doğru bildiği şeyleri ortaya sürmekte; işin kötüsü, bu surette hakikatin objektif kriterleri yerine bir insanın şahsını ikame etmeye çalışmaktadır. Fakat bütün bunlara bakarak Atatürkçülüğü manasız bir gayretten ibaret saymak hiç doğru olmaz.
Atatürkçülük denen şey, elli yıllık genç Cumhuriyet'in yaşama çabasını temsil ediyor. Solun bir ölüm denemesi olması, sağın da başka konularda bir takım endişeler yaratması, Türk devletine tek çıkar yol olarak Atatürk milliyetçiliğini bırakmış bulunuyor.
Şimdilik diyoruz, çünkü henüz elimizde işlenmiş ve hazırlanmış bir Türk milliyetçiliği görüşü mevcut değildir. Günümüzde ideolojik aşırılıklara engel olmak ve plüralist demokrasinin ayakta kalmasını sağlamak gayretinden başka manaya gelmeyen Atatürkçülük bir siyasi tedbirden ibarettir, yani bazılarının Kemalizm adını verdiği ve bir siyasi partinin bayrağını teşkil eden sloganlarla ilgisi yoktur. Bu tedbirlerin başarılı olması elbette Türkiye için hayırlı olurdu, fakat alelacele alınan tedbirlerin veya masa başında icat edilen kurtuluş prensiplerinin ne başarılı, ne de uzun ömürlü olması beklenebilir. (Türk Kültürü ve Milliyetçilik Prof. Dr. Erol Güngör)