Bu yol nereye gider!

‘Ey Rabbim, göğsümü aç, genişlet. İşimi kolaylaştır. Dilimde bulunan düğümü çöz de anlasınlar beni’.(Taha20/25-28)

Zor günlerden geçiyoruz, imtihan gözle görülmüyor ve sabretmek bu cihetten zor gibi geliyor. İnsan acziyeti ile karşı karşıya kalmış durumda. İnsanın tüm gelişmişliklerine karşın elle tutulmayan gözle görülmeyen bir canlıya karşı savaş vermekte. Bir önceki yazımda her şerde dahi binler hayır olduğunu anlatmaya çalıştım. İnsanların birçoğu olayı tüm yönleriyle bilmesine rağmen, bazı kendini bilmezlerin korku ve panik havası oluşturmaya çalışması ve öncelikle bizlerin imtihanının tevekkülden geçtiğini düşünüyorum. İbrahim (a.s.)’ın Allah’a olan itimadı gibi sağlam bir inanç bizi bu korkulardan koruyacağına inanıyorum.

Allayıp pulladıkları bir balon gibi şişirilen Avrupa’yı bu virüs patlatmış ve en güçlü devletler dahi ne yapacağını bilemez bir hale düşmüştür. Birçok ülkenin sağlık hizmetleri çöküp, kontrol etmekte dahi zorlandıkları pandemi ile mücadele ediyor. Tüm hesaplar ve bildiğimiz birçok kinde ‘şimdilik’ yok olup gitti. Gözle görmediğimiz virüs Tüm Avrupa’da dışarıya okunması yasak olan Ezan-ı Muhammedi’nin okumasını sağladı. Bugün gördük ki beş yüz yıldan beri Endülüs Gırnata’da okunmayan Ezan okundu. Ne için? İnsanlara manevi destek vermesi için. Ölüm korkusu tüm hesapların önüne geçmiş oldu.

Geçen sene Mart ayında Yeni Zellanda’da ki menfur saldırı için ‘Adem’in Çocukları’ isimli bir yazı yazmıştım. Şimdi bu salgın ile gördük ki hepimiz Adem’in çocuklarıyız. Birbirimize muhtacız. Gözle görmediğimiz bu virüs bize Kâinatın sahibinin kim olduğunu, insanın sahibinin kim olduğunu, bu virüsün sahibinin de kim olduğunu göstermiş oldu. Makam ve mevkilerin, zenginliğin fakirliğin, ayrıcalıklı olmanın veya olmamanın önemli olmadığını öğretmiş oldu. Allah’ın bize göstermek istediği hakikati gördük mü? Herkesin hakikatinin başka olduğunu da bu vesileyle anlamış olduk. Ben başka bir cihetten ibretler aldım, sen bambaşka cihetten ibretler almaktasın…

Risk grubunda olan yaşlılarımızın bir anda dünyadan yok olma ihtimalinin bile bizi nasıl korkuttuğunu gördük mü? Normal zamanlarda bir vesile ile yalnızlığa ittiğimiz büyüklerin değerini bilmem anlayabildik mi? Ya da her sabah namazında ‘Namaza başlayacağım’ diyerek ertelediğimiz namazları hiç kılamayacak olmaktan korktuk mu? Cem olmanın hikmetini kavrayamayıp sadece bir vakitte kılınan namaza indirgediğimiz için ibadethanenin kıymetini bildik mi? Her gün gördüğümüz veya görmemek için bahaneler ürettiğimiz dostlarımızı, sanal sahte birlikteliklere kurban ettiğimiz arkadaşlığımızın kıymetini bildik mi? Ülke sınırlarının aslında bir ‘hiç’ olduğunu insanın birbirine yakınlığının sınırsız olduğunu anladık mı? Birbirimizi sevmek için çok basit sebeplerin olabileceğini kavradık mı? Paylaşmanın yardımlaşmanın ne kadar önemli olduğu şuuruna vardık mı? Bizi biz yapan aslında manevi dinamiklerimizin, inancımızın değerini öğrendik mi? Her şeyden önemlisi hükmün ve Kuvvetin Allah’ta olduğunu idrak ettik mi?

Tüm bunları bu gözle göremediğimiz ama varlığını kabul ettiğimiz bu canlı bize öğretmiş durumda. Bazılarımız işin ciddiyetinin farkında değil, bazılarımız da tam bir panik halinde. Verilen emri dinlemek tedbir almak ve Allah’a dua etmek… Tek yapmamız gereken bu! Biz Allah’tan geldik ve yine ona döneceğiz, dünyayı yurt bilmiyoruz ki ümitsiz olalım. Bırakalım vesveseleri… Şeytan bizi Allah’tan ümitsiz olmamızı ister! Bazen de Allah ile aldatmak ister. Sorduğumuz tüm soruların cevabı bizi bir hakikate götürecek inşallah… Ve tüm yollar Allah’a çıkacak. Yürümesini bilene.

ETİKETLER: ravza zeybek Bu yol nereye gider!

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

Ravza ZEYBEK

DİĞER YAZILARI Düştüğü Yerden Kalkacak Ümmet Özlenen Ramazan Bir Ayet- Bir Kadın- Bir Dizi Gazze Bize Ne Söyler 2 Gazze Bize Ne Söyler (1) Köksüzlük Öksüzlük Mü! Cihad Zulme Karşın Hayat İçindir Câlût’la Savaşa Giderken Hepimiz İmtihan Nehrinden İçmişiz Gönlümün Gördüğü Şehir Semerkand Anadolu İnsanının Feraseti Zor Zamanlar Allah’la Kolay Olur Zararın Neresinden Dönersek Yaklaşan tehlikenin farkına var! Ne Oldu Bu Adamlara? Ne oldu bize? Mübarek Ola Bulanlar Arayanlardir Diriliş Zamanı Ben Şehit Olmak İstiyorum! Reddediyorum! Yine mi 28 şubat! Kimin modası! Bizim Çocukları Ateşe Atan Kim? Ölüm var! Hiç Şaşırmıyorum Ümitlerimiz Ölmeden Bu İşe Bir El Atın… Selamünaleyküm ATEŞ ve SU Buda Geçer Ya Hû Bir Milletin Tekrar Destan Yazması Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla… Kapımıza Dayanan Tehlike! Mazlumlar seni bekliyor! Modern Dünyanın Mağaraları Söz Allah’ın sözü Söz Allah’ın sözü Bu İşin Vebali Çok Mesele Kadın mı! Resmin Bütününe Bakalım Allah Var Gam Yok! Uygulamalara Kurban Oluyoruz Bizim Çocukları Ateşe Atan Kim? Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla… Firavun Hala Katlediyor Ya Musa Nerde! Özgürlük Ne İçin? Her Acı Büyütür Bizi… Küfür Tek Millettir Ağzımızın Tadı Yok Artık Allah İle Barış Anadolu’nun Özü Tasavvuftur Sibel Eraslan İçin… Dünyayı Terk Edenler Bize Ne Anlatır Âşurâ Bize Ne Söyler Mazlumun Ümidi Olmuşuz Gençlerimizi Harcamalarına İzin Verme! ‘Mü'minler Ancak Kardeştirler.’ Sevgi Kurban Olur Mu? Ölerek Dirilen Millet İstanbul Sözleşmesi Huzur Vermedi! Irkçıyım…Irkçısın…Irkçıyız… Ramazanı Özümüze Alalım Hayaller gerçek oluyor! Bir Ramen’den Öğrendiğim Tevükkül İmtihanı Mağalarımıza Dönüyoruz Vardır Bir Hayır! 8 Mart Ne Ki! Nişanın Tek Adı Kaldı Kıyamet Kopacak! Öz Bilinmezse Özellikler Çıkmaz Meydana Sahipsiz kalan çocuklar! Her şey hakikâti görmekle başlar! Yarın çok geç olabilir! En Büyük Örneğimiz Her çocuk özeldir! Uyuyan dev uyandı artık! Ömür Vakfiyesi Yaklaşan tehlikenin farkına var! Özür dileriz çocuklar! Dost kim? Düşman kim? Keşkesiz Aşklar Cibril Hadisi Üzerine Bulanlar arayanlardır! Bir Milletin Tekrar Destan Yazması Allah’ın boyası ile boyanmak gerek! Nereye bu gidiş nereye kadar? Kutlu bir şehit övülmüş bir şehadet! Sana Yazdım. Düştüğü yerden kalkacak ümmet! Nuh’un Gemisi