Nuh’un Gemisi

En güzel sözlerin sahibinin adıyla… Allah’ın adıyla…

Anadolu topraklarında binlerce yıldır Tasavvuf erenlerinin yakmış olduğu ilim ve irfan kandilleri tüm ülkeyi aydınlatmıştır. Bu Ariflerin öğretileriyle İslam’ın emir yasakları ile sarsılmaz bir yaşam biçimi ve yaşayan bir ahlak oluşturulmuş oldu. Bu bilgi sadece salt bilme değil, amele, ibadete ve ahlaka sirayet eden kalbi bir bilme şekli haline geldi. Yeri geldi ülkenin savunmasında, kalkınmasında gelişmesinde bu bilge insanlar hep yol göstermişlerdir. Bu bilmenin kaynağı Kur’an-ı Kerim ve Hz. Peygamberin sünnetinden beslendiği için sağlam bir itikat ve ahlakın da temelleri atılmıştır. Sadece bilmek değil yaşamın her alanına sirayet eden bir irfan geleneği oluşturulmuş ve bu gelenek her dönemde korunmuştur.

Tasavvuf bir irfan geleneği, yolcularına da marifet yolunun yolcuları olarak ‘Arif’ kişiler denirdi. Tüm Anadolu’da bu ariflerin ve bu irfan yolunun inceliklerini yaşamın içine aktardıklarını görmekteyiz. Bu değerler içinde insan nasıl değerli ise hayvanlar, canlı ve cansız tüm yaratılan ne varsa Allah’ın yaratmış olduğu şuurunu benimsemişlerdir. Yunus Emre’nin dediği gibi ‘Yaratılanı severiz yaratandan ötürü’ bu anlayış bir yaşam biçimi haline gelmiştir. Yurdumuzun her bir yerinde manevi miraslarıyla da insanlara günümüz de dahi ışık tutmaktalar.

İrfanın başlangıç noktası amel, taat, ibadet, ahlak, edep, riyazet ve mücahededir. Sonu ise Hak Teâlâ’nın lütuf ve bahşettiği (hibe) bilgidir. İrfanın bir ucu kesbi, diğer ucu vehbidir. Bu bilgiye ulaşmak için bir çok zahiri ve batıni eğitimden geçmiş olmak gerekir.

Eskiden herkes bu bilge yolculuğa çıkar mıydı? Yoksa bize mi öyle geliyor? Evet! Eskiden bilene ve bilgiye öyle bir hürmet vardı ki, bu bilge Arif kişilerin tüm öğütleri hayatın içinde tatbik edilir, birçok gelenek ve görenekler de irfan ikliminden zuhur etmiştir. Meselâ:

Evlerdeki kapı tokmaklarında ‘Ya Fettah’ yazılıydı. Bu bütün kapalı kapıları açan ve sıkıntıları gideren anlamına geliyordu. Akşam eve sıkıntılı gelen bir baba kapıda bu yazıyı okuyunca belki de biraz rahatlıyor ve sıkıntıları giderilebiliyordu. Şimdi birçok işyeri kapısında ‘İtiniz’ yazıyor bu da medeniyette irfanda geldiğimiz son noktayı gösteriyor.

Şimdilerde adap, edep ve nezaketten yoksun davranışları koca koca insanlardan gördükçe, çocuklara söyleyecek bir sözümüz kalmıyor. Anneler, babalar veya öğretmenlerin davranışlarını gördükçe ilime irfana olan saygı da bir o kadar zarar almış hatta yok denecek kadar azalmıştır.

Eskiden insanlar nasıl oldu da bu Arif insanlar sayesinde latif ve arifane bir bilgiye sahip oldular? Anadolu bu irfan merkezleriyle dolu bir yerdi. Hepsi bir kandil olan bu Arifler adeta bir okulda eğitim veren eğitimciler gibi sohbet halkasında kim varsa onları nakış nakış işlemiş kulluğun, edebin, zarafetin temsili birer fert haline getirmişlerdir. Kaynak Kur’an-ı Kerim ve Allah Rasulü’nün sünnetidir.

Şimdilerde tüm eğitimcilerin bilgiyi verip ahlak veremeyişimizin nedeni belki de bu ahlak ve İrfan geleneğinden uzak olmaktan kaynaklanıyor. Eğitimcilerin hayatlarında olmayan ahlak öğrenciye de sirayet etmiyor. Eğitimde, ticarette, sanatta bunların ahlakını verememekten yana şikayet ediyoruz.

Anne ve babasını öldüren evlatlar, öğretmeni katleden öğrenci, patronunun malına mülküne göz diken çalışan, her davranışını menfaatler üzerine kuran bir yaşam tarzı. Allah yokmuş gibi yaşama biçimi benimsendi. Sonra hep birlikte dedik ki’ Bu başımıza nereden geldi? Neden geldi?’

‘De ki, o sizin başınıza kendi yüzünüzden geldi’ Ne zaman biz Allah’ın emrinden uzaklaşıp heva ve heveslerimizin peşine düştük, bu heva ve hevesler bize imtihan oldu. Arif insanları bulup sohbetlerinde ve öğretilerinde bulunmak bir kurtuluş reçetesi sunacaktır bizlere.

Cehaletimiz günün birinde başımıza çok büyük dertler açmadan kurtuluş yolu bulmalı yine yeniden özümüze, bizi besleyen kaynaktan kana kana içmeliyiz. Eğer kurtuluş yolunu bulamazsak, beklediğimiz kurtuluş değil tufanda yok olmak gibi bir yok oluş bizi bekliyor olabilir… Sahi Nuh(a.s.) gemisi nerede? Biz o gemiyi nerede terk ettik?

Ravza ZEYBEK

ETİKETLER:

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

Ravza ZEYBEK

DİĞER YAZILARI Amerikan Rüyası Bitti Düştüğü Yerden Kalkacak Ümmet Özlenen Ramazan Bir Ayet- Bir Kadın- Bir Dizi Gazze Bize Ne Söyler 2 Gazze Bize Ne Söyler (1) Köksüzlük Öksüzlük Mü! Cihad Zulme Karşın Hayat İçindir Câlût’la Savaşa Giderken Hepimiz İmtihan Nehrinden İçmişiz Gönlümün Gördüğü Şehir Semerkand Anadolu İnsanının Feraseti Zor Zamanlar Allah’la Kolay Olur Zararın Neresinden Dönersek Yaklaşan tehlikenin farkına var! Ne Oldu Bu Adamlara? Ne oldu bize? Mübarek Ola Bulanlar Arayanlardir Diriliş Zamanı Ben Şehit Olmak İstiyorum! Reddediyorum! Yine mi 28 şubat! Kimin modası! Bizim Çocukları Ateşe Atan Kim? Ölüm var! Hiç Şaşırmıyorum Ümitlerimiz Ölmeden Bu İşe Bir El Atın… Selamünaleyküm ATEŞ ve SU Buda Geçer Ya Hû Bir Milletin Tekrar Destan Yazması Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla… Kapımıza Dayanan Tehlike! Mazlumlar seni bekliyor! Modern Dünyanın Mağaraları Söz Allah’ın sözü Söz Allah’ın sözü Bu İşin Vebali Çok Mesele Kadın mı! Resmin Bütününe Bakalım Allah Var Gam Yok! Uygulamalara Kurban Oluyoruz Bizim Çocukları Ateşe Atan Kim? Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla… Firavun Hala Katlediyor Ya Musa Nerde! Özgürlük Ne İçin? Her Acı Büyütür Bizi… Küfür Tek Millettir Ağzımızın Tadı Yok Artık Allah İle Barış Anadolu’nun Özü Tasavvuftur Sibel Eraslan İçin… Dünyayı Terk Edenler Bize Ne Anlatır Âşurâ Bize Ne Söyler Mazlumun Ümidi Olmuşuz Gençlerimizi Harcamalarına İzin Verme! ‘Mü'minler Ancak Kardeştirler.’ Sevgi Kurban Olur Mu? Ölerek Dirilen Millet İstanbul Sözleşmesi Huzur Vermedi! Irkçıyım…Irkçısın…Irkçıyız… Ramazanı Özümüze Alalım Hayaller gerçek oluyor! Bir Ramen’den Öğrendiğim Tevükkül İmtihanı Mağalarımıza Dönüyoruz Bu yol nereye gider! Vardır Bir Hayır! 8 Mart Ne Ki! Nişanın Tek Adı Kaldı Kıyamet Kopacak! Öz Bilinmezse Özellikler Çıkmaz Meydana Sahipsiz kalan çocuklar! Her şey hakikâti görmekle başlar! Yarın çok geç olabilir! En Büyük Örneğimiz Her çocuk özeldir! Uyuyan dev uyandı artık! Ömür Vakfiyesi Yaklaşan tehlikenin farkına var! Özür dileriz çocuklar! Dost kim? Düşman kim? Keşkesiz Aşklar Cibril Hadisi Üzerine Bulanlar arayanlardır! Bir Milletin Tekrar Destan Yazması Allah’ın boyası ile boyanmak gerek! Nereye bu gidiş nereye kadar? Kutlu bir şehit övülmüş bir şehadet! Sana Yazdım. Düştüğü yerden kalkacak ümmet!