Onlara göre ismiyle ve cismiyle cadde ve sokaklarda var olan her bir Müslüman, işlenen şeniyetlerin Allah katında azaba yol açacağını hatırlatan insanlardır. O yüzden sevmezler Müslümanları.
Kâfirler, dünya arenasında her türlü düşünceye, her türlü yaşam biçimine, her türlü pisliğin alenen işlenmesine özgürlük adı altında müsaade ederler. Hatta kötülüklerin işlenmesine de ön ayak olurlar. İşlenen melanetlere alkış bile çalarlar. Sıra İslam’a ve Müslümanlara gelince de hadsizleşirler, ağresifleşirler, saldırganlaşırlar hatta insanlıktan bile çıkarlar. Bu konuda sınır, kural ve kaide tanımazlar. Ortaya koydukları kural, kaide ve kanunları Müslümanlar söz konusu olunca çiğneyen ilk kişi yine kendileri olurlar. Yeter ki yeryüzünde yurdundan olan, sürgüne uğrayan ve öldürülen kişiler Müslümanlar olsun. Baskıya uğrayan, diskalifiye edilen, saf dışı bırakılan, yok sayılan yeter ki İslam’ın müntesipleri olsun. Bunun için her şeyi yaparlar. Her çirkefe, her deliğe dalarlar. Her pisliği yuvarlarlar ortalıkta.
