“Fetullah nerdesin Allah belanı versin”

Bu yazının giriş cümlesini bulmakta oldukça zorlandım. Sekiz on farklı cümle ile başladım fakat sonra değiştirdim. Muhatabının çok daha fazlasını hak ettiği, fakat okuyanlara saygısızlık olacak bir sürü kelime ya da cümleyi silmek zorunda kaldım.

***

İbrahim Aydın Ortaokul, Lise ve Üniversiteden arkadaşımdı. Bu sabah ölüm haberini aldım. Bir trafik kazası ile İbrahim’i Annesini Eşini ve Küçük oğlunu Rahmet-i Rahman’a emanet ettik. Ailenin dört ferdi birden. Kızı da ağır yaralı hayatı tehlikesi devam ediyor. Tarifsiz bir acı rabbimden rahmet diliyorum.

Yatılı okulda, ortaokul ve liseyi beraber okuduk. Oradan da tanırdık bilirdik birbirimizi fakat asıl kardeşliğimiz üniversitede büyüdü.

Salim, İbrahim ben bir Annenin üç evladı gibiydik. Dosttuk arkadaştık kardeştik. Okuldan sonra herkes bir yana dağıldı. Ayrı şehirlerde farklı hayatlar kurduk. Fırsat buldukça bir araya gelip, sohbet eder hasret giderirdik.  Ama telefonla sıkça görüşürdük.  Her gün İbrahim’le ve Salim’le okuduğum bir yazıyı paylaşırdım. Bu yazıyı paylaştığım gibi. Her gün beğendiğim bir köşe yazısı gönderirdim. Zaman zaman da yazılar üzerinde konuşur sohbet ederdik. Bu yazıyı da sosyal medya gruplarımdaki bütün arkadaşlarımla paylaşıyorum. Lakin İbrahim artık okumayacak

Anadolu insanıydı. Bozulmamış, temiz kalmayı başarmıştı. İçi dişi bir, cennet yüzlü kardeşim, annesi, eşi ve evlatlarıyla birlikte hakka yürüdü. Haber bültenlerinde 20 saniye yer işgal edebilen İbrahim’in hikâyesi,  kapanmayacak bir yara olarak yüreğimize kazındı.

Sıkı Reis ’çiydi ne zaman Reis’ten bahis açılsa tarihi bir kahramandan söz eder gibi konuşurdu. Ama kaderin cilvesi sıkıntıları da vardı. Bir evladı fetullah köpeğinin kumpasına düşmüştü. “Çocuğu kandırdılar söz dinletemiyorum, ne edip edip onu kurtarmam lazım diyordu. En büyük sıkıntısı buydu. Çok konuştuk çok istişare ettik neler yapabiliriz diye.

 Bu toprağın evlatlarını devlete, dine, anne ve babaya asi eden fetullah soysuzunun ihanetinden İbrahim de payına düşeni fazlasıyla almıştı.

Ahlak, şeref, namus ve insanlık adına bünyesinde tek bir canlı hücrenin dahi kalmadığından emin olduğumuz fetullah köpeğinin başına sardığı sıkıntılarla gitti İbrahim.

Uzak yakın binlerce örneği var fakat bu defa tam can evimizden vurdu bizi. Gözümüzün önünde bir ailenin daha bitişine vesile oldu.

 Bir zamanlar ismi ile hitap edilmesini, haddi aşmak ve edepsizlik saydıkları, kendilerinin hoca efendi dedikleri ve herkesin de öyle hitap etmesini istedikleri bu zat için, 15 Temmuz sonrası Samsun Cumhuriyet meydanında yapılan protestolarda, Samsunspor taraftar grubundan şu sloganı duymuştum. “ fetullah neredesin Allah belanı versin.” Şimdi çok daha anlamlı ve bütün hıncımla o sloganı tekrar ediyorum. Değerlerini ve mukaddesatını satıp, düşmanla işbirliği yapacak kadar alçaklaşan, uydurduğu sahte dine inandırıp bu memleketin evlatlarını mankurtlaştıran “fetullah nerdesin Allah belanı versin”

İbrahim, annesi, eşi ve oğlu için sizden dua ve bir Fatiha istiyorum. 

Abdülhamit Türksoy