İnsanı tanımak!

Hepimiz yaşam yolunda birileriyle karşılaşıyoruz. Çaplı ya da çapsız birçok insan geçiyor hayatımızdan. Kimi rüzgâr gibi geçip gidiyor, kimi çınar ağacı gibi kök salıyor kalbimizde.

İyiye iyi katanı da oluyor, kötü olmanıza sebep olanı da. Kötü halimize iyileştiren de çıkıyor, iyi halimizi karartan da. Çeşit çeşit insan.

Bu çeşitlilik çoğu zaman iyi gelse de bazen bunaltabiliyor insanı. Fakat yine de iyi tarafından bakmalı. Mesela öğreniyoruz. İnsan tanımayı öğreniyoruz. İnsanı tanıdıkça iyileri seçmek, kötüleri ayıklamak daha kolay oluyor. Böyle böyle adeta sarraf oluyoruz, insan sarrafı.

Ailemizi seçme hakkımız yok fakat arkadaşımızı, dostumuzu; bizi sarıp sarmalayacak olan dar çemberdeki insanları biz seçiyoruz. İyi seçmeli onları ki, iyiye iyi, kötüye de iyi katanlardan olsun. Kendimizden geçirenlerden değil de, bizi 'biz' yapanlardan olsun.

Tüketim çağında yaşadığımızı biliyorum. Tüketim çılgınlığının hayatımızın tüm evresini sardığının da farkındayım. Bu nedenle bahsettiğim arkadaşlığı/dostluğu bulmak zor evet ama mümkün. Etrafımızdaki ayrık otlarını temizlersek gönül bahçemize gül dikmek için harika yerler bulacağımıza adım gibi eminim.

"Aman mesajlarıma cevap vermiyor!" "hımmm iki gün oldu aramadı" diye trip atmayanlardan seçmeli. Çıkara dayalı ilişki kuranları elemeli.  Arkadaşlığın, dostluğun sadece aşırı iletişim değil, nitelikli iletişime dayalı olduğunu bilenlerden seçmeli. Bahane arayıp sorun çıkartanlardan uzak durmalı. Yanınızda olmak için sebep aramayanları bulmalı. Gitmek isteyene bahane çok, gönder gitsin. Kalmak isteyen bahane aramaz zaten.

Önce ne istediğimize karar vermeli. Etrafımızdaki insanlara göz gezdirmeli. Sınıf sınıf ayırmalı. Duruma göre mesafe koymalı. Hatta zararlı olanları yavaş yavaş, sessizce hayatımızdan çıkartmalı. Üzerinizden yük kalktığını hissedeceksiniz. Görün bakın o zaman yüreğiniz nasıl da hafifleyecek. Nasıl da güzel insanlarla karşılaşacaksınız. Ne güzel çiçek çiçek olacak gönül bahçeniz...

Olabilir. Ben inanıyorum. Fakat önce ufak bir çeki-düzen vermeli kendimize. Sonrası zaten çorap söküğü gibi gelir.

Yolumuz açık, gönül bahçemiz çiçekli, dostluklarımız hakikatli olsun. Esen kalın, Esen kalalım...

Bedia Yılmaz