Ünlü yazar Franz Kafka her sabah rutin yürüyüşlerini yaptığı bir parkta ağlayan küçük bir kız çocuğuna rastlar. Oyuncak bebeğini kaybettiğine o kadar çok üzülmüş ki hıçkıra hıçkıra ağlamaktan konuşamıyormuş. Kafka, oyuncak bebeği kendisinin de arayacağını ve endişe etmemesi gerektiğini söyleyerek ertesi gün aynı yerde buluşmayı teklif etmiş, çocuk bir nebze olsun rahatlayarak kabul etmiş. Nitekim Kafka oyuncak bebeği bulamaması üzerine küçük kıza bebeğin ağzından bir mektup yazmış ve ona okumuş:
-Lütfen benim için kederlenme, dünyayı görmek için uzun bir yolculuğa çıktım. Sana başımdan geçenleri anlatacağım..
Velhasıl bu birçok mektubun da ilki olacaktır...
Kafka küçük kızla her buluştuğunda oyuncak bebeğin hayali maceralarını özenle yazdığı o mektupları çıkartarak okur ve küçük kız da bu şekilde avunurmuş. Sonunda gün gelmiş görüşmelerin sonu artık kesilmiş.
Kafka son görüşmesinde ise küçük kıza küçük bir oyuncak bebek getirmiş. Küçük kız kendisininkinden oldukça farklı olan bu oyuncak bebeğe şaşkınlıkla bakakalmış. Fakat bebeğe iğnelenmiş küçük bir not ise o kızın şaşkınlığını gidermiştir:
-Bu uzun yolculuğum beni çok değiştirdi sevgili Lena...
Uzun yıllar sonra artık bir yetişkin olan küçük kızımız gözü gibi baktığı oyuncak bebeğiyle oynarken bir gün elinden düşürür ve bebeğin boynunda hafif bir kırılma oluşur. Onarmak amacıyla masasının üzerine koyduğunda ise içinde yazıların olduğu küçük bir kağıt parçasını farkeder. O kağıtta kısaca şöyle yazmaktadır:
-Sevdiğin her şeyi er yada geç kaybedeceksin, ama sonunda sevgi başka bir surette sana geri dönecek.
Sevgiyle kalın.
Selam ve dua ile...
Allaha emanet olun.