Filistini Konuşmak -9-

Yahudi ve Hristiyan işbirliğiyle Gazze’de Müslüman insanlara yaşattıkları ölüm, barbarlık, vahşet ve soykırım bize, batı merkezli devletlerin ve kuruluşların tamamının tarafsız ve adil olmadıklarını bir kez daha gözlerimizin önüne sermiştir.

Batı(l) devletler, Müslüman olmayan her kim varsa ondan yana tavır takınırlar ve onlardan yana her türlü silahı seferber ederler. Bu, geçmişten gelen bu güne ait bir hasletleri de değildir. 

Söz konusu devletler ve bağlı kuruluşlar muhataplarını insan olarak görmeye yanaşmazlar. Kaşıkları hep kendilerine yöneliktir. Bu batı(l) karakterli kişiler renkli gözlük kullanmak suretiyle insanları ayırıma ve kayırıma da tabi tutarlar. En önemli, en net ayırımı Müslüman ve Müslüman olmayan kişiler arasında yaptıklarına her gün şahit olmaktayız.

Onların gözünde Müslümanlar her zaman haksızdırlar, yok hükmündedirler ve yok edilmelidirler. Onların nazarında Müslümanların haklı olmaları için hiçbir gerekçeleri yoktur. Ya dinlerini terk edeceklerdir ya da haksızlık mührüne razı olacaklardır. Kendilerinden yana olanlar ya da kendilerine benzeyenler de ne yaparlarsa yapsınlar, nasıl öldürürlerse öldürsünler, hangi cinayetleri, hangi vahşeti yaparlarsa yapsınlar her zaman haklıdırlar, her zaman alkışı hak etmişlerdir.

Kanıma dokunan ise bu Batı(l) menşeli insanlara güven duyan, adaleti onlardan bekleyen, arabuluculuğu onlara havale eden, onlardan insanlığı talep eden, onların ipiyle kuyuya inen halkı Müslüman olan devletlerin yöneticileri olmuştur. Ne Müslüman kaldılar bu insanlar ne de Hristiyan kulübünün birer parçası olarak ikram gördüler. Ne diyordu Yüce Allah: “Sen dinlerine uymadıkça, ne Yahudiler ve ne de Hıristiyanlar asla senden razı olmazlar. De ki: “Allah’ın yolu asıl doğru yoldur.” Sana gelen ilimden sonra, eğer onların arzu ve keyiflerine uyacak olursan, bilmiş ol ki, Allah’tan sana ne bir dost, ne bir yardımcı vardır.” (Bakara/120)

Onlar, Müslümanları öldürürlerken tiynetlerinin gereğini yapıyorlar. Ancak bunu yaparlarken dünya kamuoyunu yanılttıkları vurgulamak istiyorum. İşledikleri her cinayeti süslemek suretiyle cafcaflı sözler eşliğinde renki ekranlar vasıtasıyla servis ediyorlar.

Evet, onlar; Propogandalarını, dile getirdikleri telkinlerini, savundukları ahlak(!) ilkelerini tarafsızlık ve adalet ilkeleri üzere kurguladıklarını edebiyatı parçalarcasına dile getiriyorlar. Samimi oldukları tek konu bu. Bu aldatmayı da iyi beceriyorlar yani.

İslam aleminde yaşayan batı(l) hayranı cahil ve münafık ruhlu kişiler de bu propogandaya balıklama atlayarak dört elle sarılıyorlar. Belki de onlardan daha çok propogandalarını yapıyorlar. İyiyi ve kötüyü, doğruyu ve yanlışı, hak ile haksızlığı birbirinden ayırabildikleri için değil, batı(l)dan gelen her türlü batı(l)a hayran oldukları için böyle yapıyorlar.

Kısacası Batı(l)a tapıyorlar.

Peki ya biz?

Evet biz, Müslümanım diyen her insanla tek bir ümmetiz. Biriz ve beraberiz. Beraber hareket etmek zorundayız. Çünkü Yüce Allah: “Müminler, birbirlerini sevmede, birbirlerine merhamet ve şefkat göstermede, tıpkı bir organı rahatsızlandığında diğer organları da uykusuzluk ve yüksek ateşle bu acıyı paylaşan bir beden gibidir.”(Müslim, Birr, 66) Bu doğru. Olması gereken de bu.

İnsanın vücudu, ümmet-i Muhammed (s.a.v.)’i temsil eder.

Vücudun bütün organları bir ve beraberdir. Aralarında ayrılık ve gayrılık bulunmaz/bulunamaz. Düşmanlık girmez aralarına. Her organ aynı merkezden yönetilir. Tüm organların komutanları birdir o da kendilerindendir. Evet, yanlış duymadınız, Müslümanların komutanı da kendilerindendir. Her organ verilen emirden kendisine düşen ne tür bir görevi varsa hayatına mal olsa da, vücudun bir parçası olmaya layık bir şekilde bu görevi yerine getirir. İhaneti asla düşünmez.

Ancak el kendi hesabına, ayak kendi çıkarına, göz kendi menfaatine, mide başına buyruk çalışmaz/çalışamaz. Çalışırsa ümmet olmanın yani vücut olmanın şartlarını yerine getirmemiş olur ki bunun adı ihanettir. Böyle bir durumda görevini yapmayan veya yapamayan her organ ameliyata alınmalıdır. İhanet affedilmeyen suçlardan biridir.

Vücudun her bir organının çalışma şartları ve biçimi kendine hastır. Aralarında bir görev dağılımı olmakla beraber muhteşem bir birliktelik de vardır. Bu görev dağılımı organların birbirlerine karşı üstünlük taslamak için değildir elbet. Bu görev dağılımı birlikte hareket ederek muhtemel saldırılara karşı vücudu korumak ve kollamak içindir.

Vücudun bütün organları her ne kadar farklı iş görüyor, farklı çalışıyor olsa da ortak bir hedefe matuf iş ve işlemlerini yürüttüklerine her an şahit olmaktayız. Vucüt olmanın, bir ve beraber hareket etmenin yegane şartı da budur. Beraber yol almanın, kardeşçe geçinmenin, düşmana karşı hep beraber direnmenin, savunmasız organları korumanın gerekliliği de burada yatmaktadır. “Hep birlikte Allah’ın ipine (Kur’an’a) sımsıkı sarılın. Parçalanıp bölünmeyin. Allah’ın size olan nimetini hatırlayın. Hani sizler birbirinize düşmanlar idiniz de O, kalplerinizi birleştirmişti. İşte O’nun bu nimeti sayesinde kardeşler olmuştunuz. Yine siz, bir ateş çukurunun tam kenarında idiniz de O sizi oradan kurtarmıştı. İşte Allah size âyetlerini böyle apaçık bildiriyor ki doğru yola eresiniz.” (Bakara/103)

Ümmet olma bilinci şart. Bu bilinci oluşturmak için de ayetlere sık sık müracaat etmek gerek. Ayetlerle iş görmeyen kişilere söylenecek söz yoktur. Her kes düşündüklerinin de yaptıklarının da hesabını günün birinde mutlaka verecektir. Bizden hatırlatması.

O halde dışarıdan gelen saldırılara direnmenin ön koşulu aynı vücudun birer parçası olduğunu kabul etmekle, bu minvalde hareket etmekle, aynı hedefe yönelmekle ve aynı merkezden gelen emir ve direktiflere harfiyen uymakla mümkündür.

Gerisi lafügüzaftır.