Kürt hareketi diye başlayıp Türk solunun çizgisinde gelişen sık sık isim değiştirerek kendini kamufle eden bu militarist siyasi eğilim en son DEM adını aldı.
Günün şartlarına göre kendini yenilemek güzel bir şey ama anlaşılan bu siyasi hareket adını değiştirse de karakterini hep korudu, sadece bir algı oluşturarak halka karşı hoş görünme adına bunu yapıyormuş.
Terörden beslen bu siyasi hareket psikolojik ve sosyolojik açıdan da profesyonel kimseler tarafından yönetildiği anlaşılıyor, çünkü öyle bir algı oluşturuyorlar ki, gariban halkın ona taraf tutması için mıknatıs gibi bir çekim kuvveti oluşuyor desem inanın. Mesela Van seçim sonuçlarına göre kullanılan oyların çoğunluğunu alan Abdullah Zeyadan’a mazbatanın verilmemesi üzerinde bir mağduriyet oluşturdu ve DEM hak etmediği halde tarafgir topladı.
Düşünün bir konuşmasında “PKK ülkeyi gül bahçesine çevirecek bir güce sahiptir” diyen, “PKK sizi tükürüğünde boğacak” cümlesini kullanan biri gelip Van gibi bir serhat şehrine başkanlık yapacak, olacak gibi değil, çünkü adam bu halka ölüm, korku ve kaostan başka bir şey vermeyen bir örgütün adamı ve kandilin kayyumudur, bundan Van halkına bir hayır gelmez.
Ama “kendin ettin kendin buldun” diye bir ifade var, Van halkı bunu tercih etmişse biri diğerine mübarek olsun demek bize düşüyor.
Diyarbakır’da yaşanmış bir hadise anlatayım; kapısının önünde semt pazarı kurulan bir vatandaş “evimize girip çıkmakta zorlanıyoruz” şikayetiyle belediyeye baş vuruyor, ilgili kişi “Kürt sorunu var, bununla uğraşamam” diyor. İşte size belediyenin hizmete bakış açısı.
Bir yazımda bu gereksiz cevabı eleştirirken şöyle bir ifade kullanmıştım adama deseniz ki “niye ayakkabınızı boyatmamışsınız? Adam “Kürt sorunu var” dese şaşmayın, işte DEM belediyelerinin hizmete bakış açısı budur. Ama bu aldatmacadan ibaret sözde demokrasi dedikleri sistemin böyle bir sorunu var, oyların çoğunluğunu alan belediyeyi yönetir deniyor, biz de sisteme uymak durumundayız, ta ki bir gün vatandaş bu işte bir terslik olduğunu anlayana kadar.
Diyarbakır’da güya önseçimle adaylar belirlediler, orijinal bir Kürt olan Garip Kandemir üç defa seçimde birinci oldu, delikanlı bir Kürt olduğu için, kandilin kuklası olmayacağı için, birileri tarafında idare edilmeye müsait olmadığı için, ehli edep ve namus olduğu için onu bir hile ile devre dışı bıraktılar, yerine Diyarbakır kokmayan, Kürtlüğün vasıflarını dahi taşımayan birini koydular ama vatandaş efsunlanmış gibi yine tıpış tıpış oy verdi, vatandaşlarımızın oylarının tamamının %40’ını alması da artık halkın bu sıkıntıyı yavaş yavaş fark ettiğine de işaret olduğuna inanıyorum.
Malum DEM’in üç anlamı var;
Çaya rengini veren kurutulmuş, kullanıma hazır çay yapraklarına DEM denir,
DEM, zaman anlamına gelir,
DEM, kan anlamına gelir.
Eğer ilk iki anlamı düşünerek bu ad seçilmişse ileriki günlerde hayra kapı açmak için bir sebep olabilir, ama sanmıyorum.Çünkü emareler bunu gösteriyor.
Çay sohbeti andırır, kadir kıymeti andırır “buyur bir çayımızı için” demek de bu manada kıymetlidir.
Zaman insan hayatında yeri doldurulamayacak kadar önemli bir kavramdır. Öyle ki hadisi Kudside yüce Allah “zamanı kötülemeyin çünkü zaman benim” der. Dolayısıyla bu anlamı da taşısaydı bir umut olabilirdi.
Ama Van olayları bir daha gösterdi ki DEM kan, barut ve kaosmuş. Yani bunlar bu halka bundan başka bir şey veremezler. Halbuki makul bir tepki gösterselerdi, anlamlı bir yürüyüş ve onun sonunda bir basın açıklaması yapsalardı, halkın nezdinde değerleri artardı, zaten kamuoyu kahır ekseriyetle mazbatanın Zeydan’a verilmesi yönünde bir tavır takınmıştı. Ama yapamadılar hani bir söz var “huylu huyundan vazgeçmez” diye.
Van’da, Hakkari’de sağa sola saldırdılar maalesef! Yani medeni bir tepki ile olması gereken olabilecekken bunlar “yaktık yıktık ondan dolayı mazbatayı verdiler” ifadesini kullanacak duruma getirdiler.
Kardeşim bu harekette bu karakter oldukça adı DEM olsa ne yazar MEM olsa ne yazar?
Olmuyor olmuyor, birileri uzatmalara oynuyor olabilir, ama kandil de PKK’de artık bu halkın gündeminde çıkmak durumundadır.Yoksa huzur bulmamız çok zordur.
Genelde “Selam ve dua ile” diyerek yazılarımı sonlandırıyordum, ama ne yazık ki bu hareket en çok bu kavramdan huylanıyor, çünkü İslam’ın özü bu iki kavramda saklıdır, ne zamanki Türkiye her durumda bu iki kavramla barışırsa o zaman huzur bulma fırsatımız olur diye düşünenlerdenim.
Selam ve dua ile.