Eskiler demiş ki “gâvurun ekmeğini yiyen gâvurun kılıcını sallar” Yani kim kimin ekmeğini yiyorsa, genellikle ondan yana olur. Kısacası gâvurdan yana olur gibi bir şey…
Bu söz, bir durum tespitinden daha çok, bir eleştiri ve karakter problemine işret etmektedir. Fakat sözün sahibi, abilerimiz bugünkü durumu görmüş olsalardı; Gâvurun ekmeğini yiyerek onun kılıcını sallayanlardan herhalde özür dilerlerdi.
Şimdiki sıkıntı bizim ekmeğimizi yiyerek gâvurun kılıcını sallayanlar sıkıntısı.
Bu toprakların bu memleketin bu milletin ekmeğini yiyip gâvurun kılıcını sallayan hainler o kadar çoğaldı ki, diğerleri vaka-i adiden oldu.
Gelinen son noktada bizim ekmeğimizi yiyip, gâvurun kılıcını sallayan onlarca kurum, kuruluş, dernek, oda, siyasi parti ve bunların satılmış rüyalarına hizmet eden binlerce insancıktan söz edebiliriz.
Mesela öncelikli olarak büyük sermaye gruplarının bir kısmı bu yeni ihanet tanımının tam karşılığı olarak görev yapmaktadır. Anlaşılmaz bir şekilde bu memleketin ekmeğini, hatta kaymağını yerler lakin gâvurun tezleri ile memleketine saldırmakta hiçbir beis görmezler.
Birkaç yıl önce İstanbul’u savaş alanına çeviren, devlet binalarını işgal eden, yollara, arabalara, zarar veren, polis araçlarını, belediye otobüslerini, yakan, dükkânları yağmalayan, dertlerinin ağaç olmadığını kendileri de söyleyen, sanat ve sanatçı kavramını kirleten, memleketin safrası atığı ne kadar tip varsa onlar da memleketin bu kaymak takımındandır. Ve bu toprakların genetiği bozulmuş mayası karışmış ürünleridir. Hepsi de memleketin ekmeği ile semirip, memlekete kurumlarına ve değerlerine saldıran güruhun içindedirler.
Tabipler birliği Mimar-mühendisler odası gibi ideolojik dayatmaları, siyasi çıkışları düşman cepheden yükselen sesle birebir aynı olan, meslek ahlakını yerle bir eden onlarca birlik dernek ve oda.
İngiliz gazeteleri bunları över, Fransiz’a göre özürlük yanlılarıdırlar. İsrail’in Haretz’ine göre barış pıtırcıkları, Almanya’nın Bild’inde hümanist, Amerika’nın Time’ında çevreci, velhasıl ne kadar memleket düşmanı gazete dergi televizyon kanalı varsa bunlara gaz verir, silah verir, akıl verir, bunlar da ekmeğini yediği memlekete ihanet etmekte birbirleri ile yarışırlar.
Yüz yıl önce Lawrence İngiltere’den gelip çölleri dolaşarak hain yetiştiriyordu. Şimdi çağdaş Lawrence’ler konforunu bozmadan televizyon ve gazeteleri, aracılığı ile aptal devşiriyor çok da başarılı oluyorlar.
Buraya ait olduğunu söyleyen bir adam İngiliz’in cümleleri ve ile konuşup, Amerikan’ın aklıyla hareket ediyor ve düştüğü kuyuyu hesap edemiyor.
Siyonizm’in ağzıyla memleketinin kurumlarına saldırıyor ve bu onu hiç rahatsız etmiyor.
Geldiğimiz noktada hainlikle aptallık arasındaki çizgi o kadar inceldi ki, kimin hain kimin aptal olduğunu anlamak nerdeyse imkânsız bir hele dönüştü.
En başta Feto ve onun beynini satın aldığı aptallar olmak üzere benzer bütün ihanet organizasyonlarının hepsi açığa düştü ve Allah’ın izni ile hepsinin sonu sonu geldi.
Sözün özü büyüklerimize selam olsun. Lakin onların devrindeki “Gâvurun” ekmeğini yiyip gâvurun kılıcını sallayanlara hasret kaldık.
Şimdiki hainlerin tamamının kursağında bizim ambarın arpası var.
Abdülhamit Türksoy