Hafta sonu bir gurup 15 Temmuz Gazisi ile kahvaltı da birlikteydim, O ne güzel insan öyle bir görseniz…
Yahya’lar,İlhami’ler,Vasfi’ler….
Hele hele o Tank’a kafa atan Vasfi yok mu?! Vasfi
Hepsinin yüzünde gülücükler inanın insanın içi gülüyor o insanları görünce…
Elbette ki sorunları da yok mu var!!!
Hele, hele ki 3-5 tane oradan oraya gezen ve Bakanları dahi çıldırtan adı gazi olanlar yok mu! Onları bile canlarından bezdirmiş…
Hatta 15 Temmuz Gazisiyim diye ortalarda gezen sahte gaziler bile türemiş….
Toplam’da kahvaltı’da 20-25 kişiydik, ama ciddi sayı da sessiz kalan gazilerimizden bahsettiler, Hatta bu sayının 1.000 kadar olduğunu da ifade ettiler. Neden suskunlar deyince “Kimisinin durumu iyi, Kimisi ise ortalıkta gözükmek istemiyor.” dediler.
Hatta bir gazimiz ile hasbıhal ederken, Mahallesinde dahi kendisinin gazi olduğunu bilmeyenler olduğunu söyleyince şaşırdım. Nasıl yani deyince “Görevimizdi yaptık, Yine olsa yine yaparız.” deyince insanın içinden inanın bir şeyler kopuyor…
Bir başka Gazimiz olan İlhami ile konuştuğumda evinin 3. katta olduğunu öğreniyorum. O da bel altına kurşunları yemiş, Hala yürüme problemi çekiyor ve yeni ameliyatlara hazırlanıyor.Hala toparlanamamış. 15 Temmuz sonrası binasında Asansör olmamasından dolayı evine giriş çıkışlarda sıkıntı yaşarsın denilerek giriş kat ev tahsis edilmek istenmiş, Ama kabul etmemiş, Ben iner, çıkarım demiş. Baktığınız zaman hiç sıkıntısı yok gibi duruyor ama hareket kabiliyetinin kısıtlı olduğunu yürürken fark ediyorsunuz. Ulaşım konusunda sıkıntısını iletmiş. Normal araç kullanamıyor. Bir Belediye biz sana tahsis ederiz demiş, Sadece söylenmeyle kalmış...ÜZÜCÜ!!!
15 Temmuz’dan hemen sonra kahramanlar gibi karşılamalar olmuş, Daha sonra ise yavaş yavaş ilginin azaldığından hatta ve hatta artık kendilerine ilgi gösterilmemesinden şikayetçiler, Çoğu EMEKÇİ! İçlerinde doktor olan bile var…
En çokta suistimal edilmekten şikayetçiler…
Bu arada enteresan da bir şey duydum!
15 Temmuz gazileri için toplanan paranın kendilerine dağıtılmadığını, hatta bazılarına gazilik maaşlarının bile bağlanmadığını söylediler!!!
Terör olaylarında gazi olanlara anında gazilik maaşı bağlandığını ama kendilerine maaş bağlanmadığını duyunca tuhaf oldum…
ŞAŞIRDIM!!!
Gerekçe ise ufak tefek denilen kurşun yaraları, ama gelin görün ki o yaralar onların kemiklerine kadar işlemiş ve fiziksel deformasyona uğramışlar…
En çokta ağırlarına giden ise 15 Temmuz İşgal girişiminin yıl dönümünde hepsine 15 temmuz Şehitler Köprüsüne gitmeleri istenmiş. Bir şekilde köprüye ulaşmışlar ve burada Ağıla kapatır gibi hepsini bir araya toplamışlar ve saatlerce burada bekleyin denmiş.Hiç birisi uzun süreli ayakta duramıyor yada sürekli uzun süreli oturamıyor. Haliyle ne bir sandalye verilmiş gazilerimize ne de ihtimam gösterilmiş…
Hatta gazilerimizden bir tanesi artık “Şehit yakınlarına verdiğiniz sandalyeleri bize verin, onlar sağlam sakat kalan biziz” diye isyan etmiş anma törenlerinde…
Onlarca sıkıntılarına rağmen dedim ya, Hala gülüyorlar ve yaşama sevinciyle dolular, İnsan onların arasında huzurlu hissediyor kendisini…
En önemlisi de onca sıkıntılarına rağmen yine olsa yine koşarız, Canımız bu Vatana feda demeleri…
Aklımdayken!
Kahvaltı’ya ev sahipliği yapan Qubbe Nargile&Cafe’nin işletme sahibi Orhan Çağrı Bekar Bey jest olsun diye üzerinde “15 Temmuz” yazan bir uzunca pide yaptırmış günün anısına…
Doğal olarak oradaki gazilerimiz gibi bende Küçük ama Yüreği Büyük Anıl ile fotoğraf çektirdim. Yüreği büyük diyorum çünkü o küçük yaşına rağmen “BİZ NE ZAMAN OSMANLIYA DÖNECEĞİZ” diyebilecek kadar cesaretli ve bir o kadar da hissiyatlı bir çocuk…
15 Temmuz gibi önemli bir günün isminin veya görsellerinin pastalara ekmeklere vs.lere döşenmesi çok şık olmasa da Orhan Bey’in o noktayı atladığını düşünüyorum ve biz o pide ekmeğini görürken beraber “O Pide Yenmeyecek!” diyerek tavrımızı koysak ta Sosyal Medya’da maalesef bir linç ile karşılaştık. Tamamen spontane gerçekleşmiş bir olaydan dolayı hadi kendimi geçtim, Gazilerimize yapılan linç girişimini anlamakta inanın zorluk çekiyorum…
İşletme sahibimiz Hadi Orhan Bey atladı, Yemedik ama o pideyi yeseydik! O pide 15 Temmuz gazilerimizden çok mu değerliydi?! O Gazilerimiz ve Şehitlerimiz olmasaydı O pide olur muydu?
Tüm bu olumsuzluklara rağmen, O Kalbi güzel, Ruhu güzel gazilerimizin her birisinin önünde saygıyla eğiliyor, Tüm şehitlerimize de Rabbimden tekrar rahmet diliyorum…
Orhan Sarıkaya