ABD ve İngiltere'yi tek ülke olarak düşünebiliriz. "İki millet bir devlet" hesabı. Bu köhne dünyada kimine slogan atmak düşer, kimineyse plan yapıp tıkır tıkır yürütmek! ABD-İngiltere ikilisinin belirleyici kültürü Anglo-Sakson kültürün en örgütlü damarının en elit, "creme de la creme" derler, kaymak tabakanın da kaymağı olan kesiminin kültürüdür. Bağlı bulundukları Anglo-Sakson dünya görüşünden doğan eşya telakkisiyle varlık ve hakimiyet davası güden bu anlayışın ABD'deki zemini ve yerli insan kaynağını wasp'lar oluşturur. (White Anglo-sakson Protestan) Beyaz Anglo-Sakson Protestan. ABD-İngiltere ekseninde günlük menfaatçi kaba kasaba müteahhidi kafasının hükmüne "tevafuk" edilemez.
Bu kaymak tabakanın kafasının nasıl çalıştığına dair bir fikriniz yoksa sizi parmaklarının ucunda oynattıklarının farkına ancak nasipse belki iş işten geçtikten sonra varırsınız. Hele dünyaya kasabanın bıçkın ama cahil "delüğanlu"sunun gözü ve pozuyla bakıyorsanız yandı gülüm keten helva. Ört ki ölem.
Bu mezkur Anglo-Sakson eksen kendisine uzak ihtimalde bile rakip olma potansiyelindeki ülkelerin başına çok ince ayarlı işler açar; renk renk desen desen çoraplar örer. Uyanık olmak, ayvaz olmak lazımdır. Hasip, Nasip, Zübük frekanslarına ayarlı hakikatte ana bir stratejiden yoksun refleks mahiyetinde küçük esnaf taktikleri tarih ve coğrafya planında çok fena ters tepecektir.
Meksika'nın başına gelenler bize de ibret olmalıdır. Meksika'nın eski diktatörlerinden Porforio Diaz durumu özetlemiş: “Zavallı Meksika, Tanrı'dan o kadar uzak, Amerika Birleşik Devletleri'ne bu kadar yakın.”
Meksika'nın 2006'daki başkanı elindeki tek adamlık yetkileriyle uyuşturucu kartellerine savaş ilan ederken muhtemelen bunu salt kendi yerli ve milli tasarrufuyla yaptığını sanıyordu. Aradan 12 sene geçti. Meksika devleti kartelleri yenemediği gibi ülke gün be gün "failed state" statüsüne daha da yaklaşıyor. Meksika böyle bir savaşa Amerikalı dostlarının gazıyla girdiğinde muhtemelen Meksika'daki arızalı insani altyapıyı hesaba katmamıştı. Karteller muazzam bir tetikçi potansiyelinin üzerinde büyümeye devam ediyorlar. An itibariyle ulaşılan nokta: iç savaşta 100 binin üzerinde kayıp, giderek ABD'nin kontrolüne giren, üretmeyen bir ekonomi, çöken bir sosyoloji ve uğursuz bir piyangodan çıkan ama henüz tahsil edilmemiş "başarısız devlet" statüsünü havi bir çek.
Ülkemiz için de benzer kaos planları yok mu sanılıyor!
Ehline malumdur ki bir uç bölgemiz hariç insani alt yapımız terör örgütlenmesine yeterince müsait değildir. Bırakın terör ve benzeri suç örgütlenmelerini günlük hayatın işleyişi için elzem olan dostluk, şirket, basit ortaklıklar bile hassaten kara Anadolu'da mümkün görünmemektedir. İşleyen köy kooperatiflerinin bile mucizat-ı ilahi kabilinden sayılması gereken kurucu coğrafyamızda normalde bize koca bir imparatorluğu kaybettiren bu muhteşem güdümsüzlük işaret ettiğimiz yönüyle gavur planlarının önündeki engel olması bakımından nadiren de olsa işe yarıyor demektir. Onmuyoruz ama aslında ölmüyoruz da demektir. Bu da bir nasiptir.
Ama şimdilik 4 milyona yakın Suriyelimiz ve (şimdi de) İran'dan kargolanan Afganlarımızla ileri derecede sorunlu ve travmatik bir sosyal altyapıyı ithal ediyor olabiliriz. Kararı verdiği düşünülen odak ne kadar yerli ve milli olursa olsun bu bir Wasp planı olabilir. Aldanmak her zaman mümkün. Beşer şaşar. Eski müttefikimiz malum mihrak Pakistan'da da bu oyunu oynadı.
Pakistanlılar da bir sürü Afgan dindaşa kucak açtı. Kararı verenler gayet yerli ve milli ve pir ü Paki idareciler idi. Mülteciler ile beraber Pakistan'a geniş bir tetikçi portfoyü de ithal edilmiş oldu. Netice: Bugün Pakistan uluslararası arenada "failed state"* kabul ediliyor. Yapılan hayırlı görünen işlerin çok boyutlu, çok yönlü analizi hem devlet, hem derin devlet aklı gereğidir.
Ahmet Kubilay
*Failed State: Başarısız, kırılgan devlet. Cenabet, güdümsüz devlet.