Düşünceye özgürlük ve çocukları sabah yürüyüşü dönüşünde yolda terbiyesizlik ve hadsizlikle karşılaşırlar.
Terbiyesizlik ve hadsizlik her zaman ki yüzsüzlükleriyle sırıtarak;
-Ne haber düşünceye özgürlük nasıl gidiyor hayat?
Dün ki yenilgiyi anca böyle yürüyerek atarsınız...
Sen de bu kafa oldukça daha çok yürürsün çocuklarını da yürütürsün diye gülerek mercimek tanesi beyinleriyle düşünceye özgürlük ve çocuklarıyla dalga geçmeye çalışmışlar.
Düşünceye özgürlük her zaman ki olgunluğu ve ağırbaşlılığıyla gözlüklerini düzeltmiş önce...
Sonra bu çok iyi menfaat birleşimi dostları baştan aşağı süzmüş...
Kirli her yeri dökülen elbisesi içinde nasıl da sefil görünüyormuş terbiyesizlik...
Hadsizlik de aynı şekilde günlerce yıkanmamış olduğunun ilanı bedeninden gelen leş kokusunu bastırmak için sürdüğü beş kilo çakma sinek ilacına eş değerde parfümü ile ne kadar da midemi bulandırıcıymış...
Bu hallerine rağmen dün ki her alanda vatana millete güzel hizmetler veren, iyi eğitimli, nadide insanlar olan İmam Hatiplilere saldırılarını başarı sayma iğrençlikleri....
Ne üzerinden neye saldırı çabası!
Bu ne büyük nefret...
Bu ne büyük düşmanlık...
Kör olduğunu mu sanıyorlar acaba bunlar etrafın!
Düşünceye özgürlük bu kadar aptal olduklarına mı üzülsün bu kadar iğrenç göründüklerine mi üzülsün bilememiş...
Onlara söylenecek çok şey varmış ama değer miymiş?
Hayır elbet!
Değmeyecek olan için yormamış kendini düşünceye özgürlük de.
Sadece; ”Allah (cc.) sizi ıslah etsin!”, diyerek yoluna devam etmiş düşünceye özgürlük...
Peşinden gelen aynı vakur edaya sahip çocuklarıyla....
Durmak yok yola devam aynı azim ve kararlılıkla...