En güzel sözlerin sahibinin adıyla… Allah’ın adıyla…
Belgesel izlemeyi sever misiniz? Eminim çoğunluğuz ‘Evet ‘ diyordur. Özellikle, tarihi belgeselleri izlemeyi seven biri olarak, bizden yüzlerce ve binlerce yıl önce yaşamış insanların hayatlarını öğrenmek çok heyecan verici buluyorum. Bakıyorsunuz onlarda bizler gibi yaşamışlar hatta yaşam şekli olarak çok daha güzel yaşamışlar ve şimdi onlardan kalan yıkık dökük tarihi eserleri inceleyip onlara dair ipuçlarını bulmaya çalışıyor insanlık.
Yüce Kitabımız Kur’an-ı Kerim özellikle geçmiş kavimlerden bahseder. ‘Yeryüzünde gezip de kendilerinden öncekilerin sonu ne olmuş görmezler mi? Onlar kendilerinden çok daha kudretliydiler; toprağı iyice işlemişler, yeryüzünü bunların imar ettiğinden daha fazla imar etmişlerdi. Onlara da peygamberleri nice açık kanıtlar getirmişti. Şu halde Allah onlara asla zulmetmiş değildir, asıl onlar kendilerine zulmetmişlerdir.’( Rum Suresi 9. Ayet) der. Çünkü bizden öncekilerden farklı bir yaşamımız farklı bir imtihanımız yok. Geçmişini bilmeyen geleceğine yön veremez diye bir söz vardır. Bu sadece kendi kültür geçmişimiz değil insanlık geçmişini bilmeyen de bu dünyada nasıl yaşayacağını bilebilir mi?
Helâk olan kavimlerin neden bir cezaya çaptırıldıklarını bilmezsek aynı hataları işleme olasılığımız yüksek mi? Yoksa günümüz insanları, o kavimlerin hatalarını yapıyor mu?
Sakın ‘Hayır’ demeyin efendim! Daha da beterini yapıyor. Mesela; Hz. Nuh (a.s.) ‘ın kavmi, peygamberini küçümsüyor, ona eziyet ve hakaretler ediyorlardı. Öyle kibirliydiler ki fakirlerle oturup kalkmayı istemez onlara ‘Reziller’ deyip aşağılıyorlar, hikmet sahibi kişileri sevmiyorlardı. Kadınlarda edep ve hayâ kalmamış dünya lezzetlerine çok düşkünlerdi. Şimdilerde farklı mıdır?
‘ Vaktiyle biz Nûh’u kendi kavmine resul olarak göndermiştik. Nûh, bin yıldan elli yıl daha az bir süreyle onların arasında kaldı. Sonunda zulümlerini sürdürürlerken onları tufan yakaladı. Fakat biz Nûh’u ve gemidekileri kurtardık ve bunu bütün insanlık için bir ibret yaptık.’(Ankebut Suresi 14-15.Ayetler)
Diğer bir örnek daha Ad Kavmidir. Tahminen Nuh (a.s.)’dan 800 sene sonra yaşamışlar. Ad Kavmi de putperestliğe dönmüş, dünya nimetlerine aldanıp fitne fesat ve bozgunculuk yapmışlar.
Bir örnek de Hz. Lut(a.s.) ‘ın kavmi . Lut kavmi ahlaksızlıkta öyle ileriye gitmişler ki fıtratı bozan, Allah’ın yasalarını yerle bir eden bir sapkınlığa düşmüş ve kendilerini hakikate çağıran peygamberlerine düşman olmuşlar. Üzerlerine pişmiş taşlarla yerle bir edilmişler. Şimdilerde dünya genelinde bu ahlaksızlık normalleştirilmiyor mu?
Kavimlerin yok olmasına sebep olan haller şuan aleni bir şekilde yapılıyor. İslam’ın emir ve yasakları hafife alınmaya çalışıp, dindar kimseler küçük görülüyor. Fakirlik utanma, dini yaşama çalışma çekinme, emri bil marufu söylemek gericilik oldu. Her şeyin adının kaldığı bir dönemde yaşıyoruz. İslam bir yaşam biçimidir. Yaşantıya inmeyen bir İslam, İslam olur mu? Hayatımız imanımızın şahidi olmayacak mı?
Eğer öyle olsaydı, bu kadar Müslümanın olduğu dünyada açlıktan ölen ‘insan’ olmaması lazımdı. Mülteci kamplarında, barakalarda çoluk çocuk çamurların içinde yaşamıyor olması lazımdı.
Afrika’da ,Yemen’de , Arakan’da temiz su içemeyen insanları görünce içtiğimiz sular bizi boğmalıydı. Fazladan aldığımız ve lüzumsuz her bir ‘şeylerimizin’ hesabını nasıl vereceğimizi düşünüp rahat uyumamamız lazımdı. Malı mülkü biriktirdikçe dünyaya daha mı bağlandık ne? Şimdi sorarım geçmiş ve helâk olmuş kavimlerden bir farkımız var mı?
Yaşama amacı dünya, zevki dünya, sevinci dünya olmuş Müslümanın ahirette ne yapacaktır. Malını mülkünü satıp vermenin infak etmenin mutluğuna varanları anlayamıyoruz bile. Öyle güzel bir örnek ki, 28 Temmuz’da gözlerini dünyaya kapayan ama inşallah ahiret güzelliklerine gözlerini açan bir kişi. İsmi Muhammed Abdulgaffar Meşalî o bir doktor. Lakabı ‘Fakirlerin doktoru’. Kendisi elli yıl ücretsiz olarak maddi imkânı olmayan insanları muayene etmiş. Kendisine verilen tüm yardımları fakir fukara için harcamış bu dünyada maddi hiç bir şey biriktirmeyen doktor son nefesine kadar hastalarını muayene etmiş. Ömrünü Allah için yardım etmeye adayan doktorun yine vasiyeti ‘Fakirlere iyi davranın’ olmuş. Bence doktor bey büyük bir manevi sırra ermiş, vermenin fukarayı korumanın sırrı bu! Allah’ın ona verdiği ömrü imanına şahit tutmuş güzel bir Mü’min...
Adını bilmediğimiz güzel insanlar vardır muhakkak…Yoksa durur muydu dünya böyle ayakta!
Sosyal medyada herkesin bir biriyle yarıştığı, eviyle, işiyle, eşiyle ve imkanlarıyla boy gösterdiği, kimsenin fakiri fukarayı sevmediği, mazlumun yanında olmaktan utandığı bir zamanda böyle yüce gönüllü insanlar örnek olurlar bizlere. Böyle güzel insanlara hep imrenmişimdir Rabbim cennet mekân etsin inşallah.
Bizim ecdadımız insanı öncelemiş. İnsan eşrefi mahlûktur değerlidir. Ona yapılan hizmeti Hakka hizmet bilmiş, vakıflar, hanlar, hamamlar hep insana hizmet için yapılmış. Şimdiki zaman düşünüldüğü gibi gelecek insanlığa örnek olmuş miras bırakmış. Yükselişleri Allah için infak etmek, mazlumun yanında olmak, Hak yoldan ve Hak davadan ayrılmamak olmuş…Şimdi vakit kaybetmeden neler yapıp neler yapmadığımıza bakmamız ve zararın neresinden dönersek kârdır hesabıyla Allah’ın rızasını kazandıracak Salih ameller biriktirmemiz lazım. Yoksa bizden bir iz kalmayacak bizden önce gidenler gibi…
‘Onlardan (muhacirlerden) önce o yurda (Medine’ye) yerleşmiş ve imanı da gönüllerine yerleştirmiş olanlar, hicret edenleri severler. Onlara verilenlerden dolayı içlerinde bir rahatsızlık duymazlar. Kendileri son derece ihtiyaç içinde bulunsalar bile onları kendilerine tercih ederler. Kim nefsinin cimriliğinden, hırsından korunursa, işte onlar kurtuluşa erenlerin ta kendileridir.’(Haşir Suresi 9.Ayet)