Akdeniz’in son yıllarda özellikle bir Üst Akıl tarafından Kan Denizi’ne büyük bir çaba ile çevrildiğini görüyoruz…
Akdeniz’in en batısından başlarsak eğer bakmaya;
Fas,
Afrika’da bulunduğu halde Afrika Birliği’ne üye olmayan tek ülke, bunun nedeni olarak da Afrika Birliği, Fas’ın Batı Sahra’ya haksız yere girmesi olarak gösterir. Bununla birlikte Arap Ligi’nin, Büyük Mağrip Birliği’nin, Frankofoni’nin, İslam Konferansı Örgütü’nün, Akdeniz Diyaloğu grubunun ve G-77’nin üyesi. Cebelitarık boğazından dolayı İspanya ile deniz komşusu diyebileceğimiz uzun yıllar Fransız sömürgesi olan Fas Ortadoğu’ya ve Petrol yataklarına uzaklığından dolayı Terör konusunda pek dikkat çekmeyen bir ülke konumunda…
Cezayir,
Yıllar boyunca Fransız sömürgesi olan ve Fransız zulmüne maruz kalan Cezayir’de 2010 yılının Aralık ayından itibaren protesto gösterileri ile başa çıkmaya çalışılıyor. Göstericiler tarafından gösterilen sebepler ise İşsizlik, Gıda enflasyonu, Evsizlik, Usulsüzlük, ifade özgürlüğü ve kötü yaşam koşulları…
Berberiler ile Araplar arasındaki etnik çatışmalarda Cezayir’de zaman zaman hala yaşanıyor…
Tunus;
14 ocak 2011’de Yasemin Devrimi, ile halkın ayaklanması üzerine 23 yıldır Tunus’u yöneten Zeynel Abidin Bin Ali’nin ülkeden kaçmasıyla sonuçlanan ve o gün bugündür tabiri caizse gün yüzü görmeyen ve sürekli siyasi entrikalar ve terör ile günümüze kadar imtihan olan bir Akdeniz ülkesi…
Medyanın etkisi ile, Protestolar Twitter Devrimi veya Facebook devrimi olarak adlandırılıyor…
Arap Baharının uğradığı Tunus.23 Ekim 2011 tarihinde ilk seçimi En Nahda’nın kazanmasını ardından ülkede rejim tartışmaları başlamış oldu. Siyasi istikrarın hala sağlanamadığı Tunus’ta 29 Ağustos 2016 Pazartesi günü Yusuf Şahid başkanlığındaki yeni kabine, hükümet değişikliği töreniyle göreve başladı.2019 yılında yapılacak genel seçimlere kadar hükümetin görevi sürdürmesi umuluyor ama Tunus şartlarına bakılınca oldukça zor görünüyor.
Tunus’taki isyanlar sıra dışı ve önemliydi, çünkü Akdeniz’de komşu diğer ülkelerle karşılaştırıldığında Tunus, zengin ve stabil bir bölge idi…
Hali hazırda halen siyasi kaos devam ederken El-Kaide bağlantılı “Ukbe bin Nafi ” aldı terör örgütünün sürekli eylemleri ile Tunus sürekli olarak sarsılmakta…
Libya,
Birleşmiş Milletler’in, Güvenlik Konseyi kararına dayanarak Fransa, Birleşik Krallık ve ABD’nin önderliğinde Libya’ya karşı 18 Mart 2011 akşamı havadan askeri operasyon ile ÖZGÜRLÜK! getirmeyi amaçladığı operasyonlar neticesinde paramparça olan hali hazırda DEAŞ’ın etkinliğini sürdürdüğü Libya’da daha uzun senelerce siyasi bir istikrar beklenmiyor…
Özellikle ABD Genelkurmay Başkanı Joe Dunford’un 21.05.2016’da “Libya’ya her an girebiliriz.” sözleri Libya’nın artık eski Libya olmayacağının da en büyük kanıtı…
Libyalıların sürekli olarak kaçak yollardan Akdeniz üzerinden İtalya ve diğer AB Ülkelerine geçiş yapmaya çalışırken göçmen faciaları yaşanması da Libya’nın maalesef uzun süre gündemimizde yer alacağını gösteriyor…
Mısır,
Muhammed Mursi’nin %51.73 oy alarak 5. cumhurbaşkanı olduktan sonra Abdülfettah el-SİSİ’nin gerçekleştirdiği darbe sonrası Ordu’ya halkın üzerine ateş emri vermesi üzerine 120.000’den fazla kişinin ölmesi, 4.000 kişiden fazla kişinin ise yaralanması sonrası Abdülfettah el-SİSİ Cumhurbaşkanlığını ilan etti. Muhammed Mursi’yi tutuklatan ancak idam ettirilmesi noktasında ciddi çekinceleri bulunan SİSİ’nin hali hazırda İsrail ile ikili ilişkilerine ağırlık vermesi, SİSİ yönetiminde ki Mısır’ı hali hazırda kaynayan bir kazana çeviriyor…
SİSİ’nin dikta yönetiminde ki Mısır halkının sindirme politikaları neticesinde ne zaman tekrar patlayacağı ise şua aşama da muamma olsa da, çok fazla uzun sürmeyeceği de bir gerçek. Zira 26, 27 ve 28 Mayıs 2014 tarihlerinde gerçekleşen ve katılımın %40 olduğu seçimlerde %97 oy alarak cumhurbaşkanlığı seçimlerini kazanmış olması aslında arkasında ki halk desteğinin %30 civarında olduğunu bize gösteriyor…
Lübnan,
Sürekli iç savaşlarla boğuşan ayrıca İsrail’in devletinin bir nevi uydusu haline getirilen Lübnan diğer yandan da İran’ın Şİİ Politikalarının esiri olmuş vaziyette. Aynı keza DEAŞ’ın da varlığını gösterdiği Lübnan’da akan kanın çok uzun bir süre daha durmayacağı bir gerçek…
İsrail’in bir yandan terörist uygulamaları diğer yandan da İran’ın sürekli olarak bölgeyi Şİİ El-Fetih örgütü ile kaşıması, Gazze ve Filistin konusunda ki açmazlar ise Akdeniz’i Kan denizine çeviren etmenler…
Suriye,
2011 Mart ayında Ortadoğu’da ki Arap Baharı ile sokağa dökülen halkın gösteriler düzenlemesi ve Halkın reform istemesi ve onlarca kişinin ölümü sonucunda Muhammed Naci el-Otari’nin başbakanlığını yaptığı hükümetin 29 Mart 2011 tarihinde istifa etmesi sonrası Suriye’de sular durulmuyor…
Tabiri caizse parmağını sokmayanın kalmadığı Suriye, Tam bir cadı kazanı. Terör Örgütlerinden tutunda ABD, Rusya başta olmak üzere tüm Dünya ülkelerinin bir şekilde taraf olmak için çabaladığı Suriye, Aynı zamanda ABD ve Rusya’nın yeni teknolojik silahlarını Suriye Halkı üzerinde denediği bir deneme platformu halini almış vaziyette…
Kan denizi Akdeniz ülkesi Suriye’de ne zaman kan duracak orası da ayrı bir muamma…
Kan denizi, Akdeniz Dikkat ettiniz mi?
Arap Baharının başlangıcı tüm ülkelerde 2011 yılının bahar aylarını işaret ediyor.2011 yılına kadar bir şekilde yönetimlerine itaat eden Halklar neden bir anda İsyan etti? Yoksa hepsi bir anda gizli bir elin organizasyonu ile mi hareket etti?! Sorunun cevabı aslında çok basit değil mi?!
Akdeniz’in Doğu’suna daha doğrusu inanç merkezlerine ve Petrol ve Doğal gaz yataklarına yaklaştıkça Akdeniz’in Kan denizine büründüğünü dikkatinizi çekiyor mu?
Peki, bu Kan Denizi olan Akdeniz’e kıyısı olan Avrupa’nın Hristiyan ülkelerinde neden kan akmaz?
Kan denizi Akdeniz’e kıyısı olan Medeni Ülkelerin en büyük sorunu Kan gölüne çevirdikleri ve Kanın Akdeniz’e oluk oluk aktığı bu ülkelerden gelen Mülteciler….
Peki ya Türkiye?!
Türkiye, Kan denizi Akdeniz’den payını almadı mı?
2011 yılında gördüğümüz Arap Baharı Türkiye’ye uğradı mı? Ya da ne zaman uğradı sizce?
2013’de ki Gezi olayları ile Arap Baharı Türkiye’ye de uğradı diyenler maalesef yanılıyor…
2013’de ki gezi olaylarından çok daha önce “Derin Devlet” örgütlemesi olarak gündemimize giren Silahlı Ergenekon Terör Örgütü adı ile duyduğumuz ve eylemleri arasında 2003-2004 yıllarında Ak Parti hükumetini devirmeye yönelik darbe planları, 2006’da Danıştay Saldırısı, 2007’de Malatya’da üç Hristiyan’ın öldürüldüğü Zirve Yayın evi katliamı ile 2008-2009 yıllarındaki suikast planları da FETÖ’nün aslında Arap Baharını çok daha önceleri Türkiye’ye getirme çabaları idi.
Yine 2003’ün Mart ayında 1. Ordu Komutanlığında dönemin Türkiye Cumhuriyeti Ak Parti hükümetini devirmek için hazırlandığı iddia edilen Askeri darbe planı da FETÖ’nün Türkiye’ye Arap Baharı getirme çabalarından bir diğeri idi.
Zira Türkiye’de çözülmeyi sağlayan, Arap Ülkelerinde ki çözülmeleri çok daha hızlı bir şekilde organize edebilirdi ancak beklenen olmadı. Bu defa da Tersten gidilerek yani Arap Baharının Türkiye’ye yansıtılması için çaba gösterildi. 2013 yılından başlayarak Gezi olayları daha sonra 17/25 Aralık süreci derken DEAŞ ve PKK’nın daha da sertleşen Türkiye’de ki Terör Olayları ve tabi ki en sonunda gerçekleşen 15 Temmuz darbe kalkışmasına baktığımızda tamamen 40 yıldan beri yapılanmasını Türkiye’de sürdüren FETÖ’nün aslında CIA’nın tamamen Türkiye ayağı gibi çalıştığını görüyoruz…
Türkiye’nin çözülmesi demek Kan denizi haline gelen Akdeniz’e kıyısı bulunan Müslüman Ülkeler karesinin tamamlanması demekti.
Türkiye’nin kan denizine çekilmesi demek artık Kıbrıs Sorunu diye bir sorunun artık kalmaması demekti. Türkiye’nin Kan denizine sokulması demek Türkiye’nin artık tekrar ayağa kalkamayacak kadar ağır hasar alması, Parçalanması ve ABD’nin ve Avrupalı Medeni Ağabeylerimizin sözünden çıkmayan Müstemleke bir Türkiye demekti…
Hesap edemedikleri tek şey ise “Kaderin üstünde kaderin olduğu” idi….