Onlarca karmaşa kaos ve ihanetin içerisinden geçen Türkiye yeniden Başkanlık Sistemini konuşmaya başladı. Bunda elbette ki MHP Lideri Devlet Bahçeli’nin tavrı ve Başkanlık Sistemini yeniden gündeme getirmesi son derece önemli.
15 Temmuz’da yaşadığımız HoCIA ve CIA işbirliği ile yapılmaya çalışılan darbe girişimi öncesi nasıl bir Başkanlık Sistemi arzuladığımı sizlere Yeni Anayasa ve Başkanlık Sistemi-1′de anlatmıştım. Keza Yeni Anayasa ve Başkanlık Sistemi-2‘de ise Dünya’nın gelişmiş ülkelerinin Başkanlık Sistemini kullandığını ve Başkanlık Sisteminin Türkiye’de aslında ismen olmasa bile Cumhuriyetin ilk yıllarından itibaren nasıl fiilen kullanıldığını ifade ettim. Bu bağlamda 16 Haziran 2016’da ortaya koyduğum öngörüler Türkiye için hali hazırda geçerliğini korumakta.
16 Ocak 2016’da kaleme aldığım Başkanlık Sistemi ve Türkiye Sevdası’ndan günümüzde değişen tek şey ise MHP Lideri Devlet Bahçeli’nin olumlu tavrı.
15 Temmuz sonrası şartlarına baktığımızda ise Türkiye’nin gerek yurtiçi gerekse yurtdışı gereklerinin biran evvel Başkanlık Sistemini zorladığını görüyoruz.
İç siyasi mekanizmanın Büyük Türkiye önünde engel olduğu, Türkiye’nin artık koalisyonlara teslim edilemeyeceğini 2002’den günümüze kadarki AK Parti’nin tek partili yönetiminde hepimiz müşahede ettik. Başkanlık Sistemi ile Devletin hantal yapısının ya da bürokrasisinin de azalacağını bilmemiz gerekiyor. Koalisyonların ülkeyi bırakın ileri götürmeyi sadece zaman kaybı olduğunu siyasi iç çekişmelerin ve bakanlıklar arasında çekişmenin neticesinde ise Ülkenin yönetilmesinden ziyade partiler arasında koz olarak kullanıldığını da bu geçtiğimiz dönemleri kıyasladığımızda gördük.
Bu bağlamda Başkanlık Sistemine “EVET” dememde iki önemli etmen var. Biri sistemin yarattığı koalisyonlar ki; bunlarla devletin işlemesi, kararlar alıp hizmet yapılması oldukça zor. Bir diğer etmen ise başkanlık sisteminde Bakanların Meclis dışından atanması söz konusu olacağı olması. Meclis içerisinden seçildiği takdirde Meclisteki görevlerinden istifa ederek bağımsız kalmasını son derece önemsiyorum. Her ne kadar Başkan partili bir Başkan olsa da Bakanları, Milletvekillerinin torpil veya baskı altına almaya çalışması gibi bir takım zorluklarını ortadan kaldırıyor. Yani milletvekili bakanın kapısını çalıp şu yakınımı şuraya ata ya da şu işimize çak imzayı diyemeyecek. Bu da haliyle Bakanların daha tarafsız daha baskısız bir ortamda icracı görevlerini sürdürmesini sağlayacaktır.
Bir diğer önemli başlık ise Başkanlık Sistemi ile Milletin temsil gücünün artacak olması. Zira yeni Anayasa ve Başkanlık Sistemi ile birlikte Ülke genelinde %10’luk seçim barajı kalkacağı için her bölge partili ya da partisiz kendisine yakın olan adayı Milletvekili olarak seçebilecek. Bu da her milletvekilini daha aktif hale getirecek. Parti sultası ortadan kalkacak.(Şuan düşünülen taslak!)
IKBY Başkanı Mesut Barzani'
Dış Siyaset olarak baktığımızda ise Başkanlık Sisteminin oluşmaması neticesinde Türkiye’nin jeopolitik konumundan dolayı ciddi sıkıntılar yaşadığını görüyoruz. Başkanlık Sisteminin karşısında olanların en büyük karşı çıkma sebeplerinden bir tanesi Türkiye’nin üniter yapısının bozulacağı ve parçalanacağını iddia etmeleri. Bu ise koskocaman bir YALAN. Çünkü Yeni Anayasa ve Başkanlık Sistemi ile birlikte Türkiye’nin üniter yapısının değiştirilmesi, eyaletlere bölünmesi gibi herhangi bir çalışma olmadığı gibi böyle bir düşünce de yok.
Peki! Eyalet Sistemi düşünülmüyorsa neden Türkiye’nin dış siyasetini Başkanlık Sistemi kitliyor?
Jeoplolitik konum derken Irak ve Suriye’nin içyapılarının bozulması ve terör örgütlerinin yatağı olması neticesinde Türkiye ciddi anlamda sadece Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgesi olarak değil, tüm Türkiye olarak terör tehdidi ile karşı karşıya kalıyor. Bölgede yaşayan halkların mezhep ve ırk çatışmalarına sürüklenmesi Türkiye’yi etkiliyor. Zira Türkiye’nin bu bölgeler ile tarihsel ve devam eden bağları var.
Türkiye’nin Suriye’de ısrarla savunduğu güvenli bölge ise Başkanlık Sistemi neticesinde bölgeyi Türkiye’nin kanton ya da başka bir isim ile tanımasına ve o bölgeyi güvenli bölge haline getirmesinin önünü açacaktır. Keza Musul, Kerkük, Erbil, Süleymaniye bölgesinin Türkiye ile tarihsel bağları olduğunu unutmadan IKBY Başkanı Mesut Barzani’nin Türkiye’ye Özerk Bölge olarak bağlanmak istediğini ve bunu defaatle beyan ettiğini biliyoruz. Son dönemde “Türkiye’nin Irak’ta yapacağı bir müdahale için Irak merkezi hükümeti ile birlikte karar almalı” demesini ise gerek AB gerekse ABD’nin baskısının ne kadar arttığını görmemiz açısından önemli. Zira Irak Merkezi yönetiminin kendi başına aldığı herhangi bir kararlar dizisi olmadığını biliyoruz. Bu sözler bile Türkiye’nin geleceği açısından son derece önemli. Zira geçtiğimiz yıllarda Başkanlık Sistemi oluşmuş olsaydı şimdi biz bunları değil, Eyalet olarak ya da özel/özerk bölge olarak bu bölgenin Türkiye’ye bağlanmasını değil, Belki de İlhak olmasını konuşuyor olacaktık. Görüldüğü üzere Kaybeden Türkiye!
Kimsenin ağzına almadığı bir kangren olan bölge ise KIBRIS!
Aynı uygulama ile Türkiye’ye bağlı bir eyalet sistemi ya da özel/özerk bölge statüsü ile Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin de Türkiye’ye bağlanması söz konusu olacaktır. Kıbrıs konusu son derece önemli. Zira İsrail’in satmaya çalıştığı Filistin doğalgazının sevkiyatı için çok önemli ara durak olacağını varsaydığımızda Türkiye’ye bağlı bir Eyalet ya da özel/özerk Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti dış etkenlerden daha da korumalı bir hal alacaktır. Her ne kadar Türkiye’nin K.K.T.C üzerinde garantörlük zırhı olsa da Başkanlık Sistemi ile bu zırh yapısı iki katına çıkmış olacak ve dış etmenlerden izole olmuş olacaktır.
Bu bahsettiğimiz bölgelerin kanton, eyalet ya da özel/özerk bölge olmasını engelleyen tek unsur ise şimdi kullanmış olduğumuz Anayasa ve mevcut parlamenter sistemdir. Haliyle Türkiye’nin hem ekonomik olarak güçlenmesinin hem de bölgedeki her halka dil, din, ırk farklılıklarını gözetmeksizin yaptığı yardımlarının karşılığını almasının önündeki en büyük engel de mevcut sistemdir.
Suriye, Irak ve K.K.T.C.’yi içine alan bu yeniden yapılanma süreci Türkiye’nin Ortadoğu’nun en büyük ticaret merkezi olması yanında Türkiye’nin İslam âleminin de finans merkezi olma yolunda yolunun da açılması demektir.
Bu bağlamda, Türkiye’nin gelişmesi ve büyümesi açısından son derece önemli olan Yeni Anayasa ve Başkanlık Sisteminin karşısında duranların aslında kimlere hizmet ettiği kararını da elbette Türkiye verecektir…
Orhan SARIKAYA