Önceki yazılarımızda Mason Locaları’nın “Militarist” karakterinden bahsetmiştik. Sadece erkeklerin kabul edildiği toplantılara loca Sancağı ve diğer sembollerle belli bir nizam içinde girildiği, üyelerin önlük, yöneticilerin Regalya olarak bilinen üniformaları kuşandığı, hiyerarşik oturma düzeninin sağlandığı, çeşitli parola ve işaretlerle masonların mason olmayanlardan ayrıldığı, dolayısıyla içeriye haricilerin sızmasının engellendiği katmerli güvenlik önlemleri…
Her yıl kulaktan kulağa verilen ve üyelerce bir sır olarak saklanan, kağıt üzerine yazılması yasak olan senelik kelime, gözü bağlı yarı çıplak olarak kılıçların gölgesinde yemin ettirmeler, yeni üyelerin silahla tehdit edildiği törenler, hangi derecede çalışıldığını gösteren özel işaretler, sembol, alegoriler ve daha birçok özelliği ile mason localarının “Paramiliter” bir yapılanma olduğunu yazmıştık.
Dernekler kanununun açık hükmüne rağmen mason localarının “Paramiliter” esasının üzerinde durulmamakta, görmezden gelinmeye inatla devam edilmektedir. Mason Locaları, yasaları ters yüz eden karakteriyle “DE FACTO” şekilde ülkemizin toplumsal hayatında yüz yılları aşarak yer almaktadır. Masonlar değil de, milli yapıda bir dernek bunların yarısını yapsaydı önce ana haber bültenlerine çıkar, sonrasında ocağına incir ağacı dikilirdi.
Hür ve Kabul Edilmiş Masonlar Büyük Locası, resmi basın açıklamalarında İçişleri Bakanlığı’nın denetiminde olduklarını ısrarla ifade etmesine rağmen “denetime tâbi unsurlar” olarak bildiğimiz klasik evrakın dışında kalanlar yetkili organlarca henüz bilinmemektedir.
Yapılan denetimler; Mason Derneği’ni karakteristik olarak diğer derneklerden ayırmaksızın, Ritüelik boyutlarını görmeksizin usul açısından yürütülmektedir. Oysa Hür ve Kabul Edilmiş Masonlar Büyük Locası ve bağlı localar iki kısım halinde varlığını sürdürmektedir. Birincisi; Devletin denetim mekanizmalarına sundukları ve dernekler kanununa bağlı sıradan bir dernek tüzüğü (dış tüzük) , idari yapı ve bilançolar… İkincisi; Dernekler kanununu tanımayan Ritüeller, Anayasa (Anderson Nizamnamesi) ve ona bağlı yasalar, içtüzükler, levha ( Museviliğe ait bir tanımlamadır) adı verilen genelgeler…
Bu içtüzük, dış tüzük meselesini biraz daha açmakta yarar var; Hür ve Kabul Edilmiş Masonlar Büyük Locası’na bağlı bir locaya üye olan masonlara bazı tüzükler verilir. Bunlardan ilki LOCALAR GENEL TÜZÜĞÜ LGT, diğeri ise üye olduğunuz locanıza ait uygulama ve esasların yer aldığı LOCA TÜZÜĞÜ ve nihayetinde disiplin kurallarının yer aldığı BÜYÜK LOCA TÜZÜĞÜ BLT.
Üyeler özel bir merak içinde değilse ellerine tutuşturulan tüzüklerin derneğin resmi tüzüğü olduğunu zanneder. Konuya merak duyanlar, derneğin asıl tüzüğünün kendilerine kolay kolay verilemeyeceğini, onu alabilmek için özel bir çaba harcanması gerektiğini zaman içinde anlamaktadır. Dolayısıyla derneğin denetime açık bölümü Dış Tüzük’te, üyelerin sorumlu olduğu kısımlar üyelere dağıtılan ve asla denetim organlarına sunulmayan İç Tüzük’lerde bulunmaktadır.
Aslında Büyük Loca denilen sanal yapılanma, derneğin dış kabuğunu oluşturan ve dışarıya dernek süsü vermek için kurulmuş, aslında masonik açıdan pek az işlevi bulunan, resmiyette dernek görünümündeki oluşumdur. Tüm resmi denetimler; görünürde var olan, fakat işleyiş olarak sadece sanal bir üst yapılanma anlamına gelen Büyük Loca ve Şubelerine yapılırken, asıl toplantılar Loca’larda devam etmektedir. Büyük Loca’yı çoğunlukla kamuya karşı sorumlu, derneğin resmi Yönetim Kurulu olarak da tanımlayabiliriz.
Büyük Loca’nın başı, resmi derneğin de başkanı olarak tanımlayabileceğimiz Büyük Üstat’lar; basının önünde veya resmi web sitelerinde derneğin devlet tarafından denetlendiğini beyan ederken hiç de dürüst bir yaklaşım içinde olmamakla birlikte, Büyük Loca açısından düşünüldüğünde hiç de haksız değillerdir aslında.
Masonluğun esasının localar olduğunu ve asıl dolapların localarda döndüğünü, Büyük Loca’nın ise yeme – içme, aklama – paklama, birbirine çamur atma, dışarıya hoş görünme, işi kitabına uydurma işlerinden sorumlu olduğunu denetime gelen devlet memurları nereden bilsin.
Dışarıdan bakıldığında kâğıt üzerinde bir tane dernek görülürken, aslında o derneğe bağlı gayri resmi olarak faaliyet yürüten onlarca dernek olduğu, bir o kadar da loca başkanı olduğu, her birinin ayrı ayrı bütçeleri olduğu ve bunların hiç birinin icra ettikleri özel ayinlerle yasal zeminde çalışmadığı, konunun uzmanı olmayan kişilerce görülememektedir.
Halen Sayın Süleyman Soylu’nun idaresinde olan İçişleri Bakanlığına, Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne, İstanbul Valiliği ve Ankara Valiliği Sivil Toplumla İlişkiler Müdürlüğü’ne yıllardır yapılan başvurular, bu çifte standartı duyurmak için verdiğimiz çabalar bir türlü karşılığını bulmadı. Belli ki birileri o tuğlayı çekmek istemiyor.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin ne zaman ne yapacağına akıl sır ermez. Tuğla yerinde duruyor diye, kalenin duvarlarına atış yapmaktan vazgeçecek değiliz elbette. Ömrümüz ve gücümüz yettiğince; Erenlerin topu küffarın bağrında patlayana kadar o surları dövmeye devam edeceğiz.