SAÇMALAMA (!), SAÇMALIYORSUN (!), SAÇMA (!)

Bu hayatta bir şey de yolunda gitsin.

Ne elle tutulur başarı, ne de gözle görülür değişiklikler var.

Ümidimi kaybediyorum yavaş yavaş.

Çabaladıkça her şey elime yüzüme bulaşıyor.

Doğru gitmeyen hayat mı?

Yoksa bizler mi tersine gidiyoruz sorgular oldum.

Hayat kamyon veya araba değil ki, yolunda gitsin.

Tamam, tamam kabul ediyorum soğuk espri idi.

Arap saçına dönüyor her şey.

Sen çözmeye, düzeltmeye uğraştıkça daha çok karışıyor

Çıkılmaz bir hal alıp, düğüm düğüm oluyor.

Anlamış değilim.

Kesinlikle anlam veremediğim durum söz konusu.

Fırtına öncesi sessizliğin ta kendisi.

Hayal kurmaya korkar olduk.

Ne zaman bir işe niyetlensek mutlaka bir problem çıkıyor.

İşler bir kere kötü gitmeye başladı mı durduramazsın, ardı arkası kesilmez, dibe battıkça batarsın.

Bundan sonra daha da kötüye gitmemesi için dua edersin.

Bir çare, bir çıkış yolu arasın kendine ama tüm bu aramalar boşunadır.

Çok sıkıldım.

Gerçekten bunaldım.

Asabım bozuldu.

İster istemez sorguluyorsun. " Neden?" ben.

Bilemiyorum.

Belki de bir çok şey;

"Saçmalıyorum! Saçmalıyorsun! Saçma!"

Kafamız karışık.

Nefes alıp soluklanmak istiyorum.

Kendine kızma.

Boş yere üzülüyor, haksızlık yapıyorsun.

Canını sıkmaya inan değmez.

Bir kere  'SAÇMALAMA'

Tabi ki, sen de hatalar yapabilir, birileri için yanılabilirsin.

Onlara güvenmen seni aptal yapmaz.

Ama aynı hayatı defalarca yapman hata değil tercihtir.

Ne 'SAÇMALIYORSUN'

Kendine gel (!)

Tabi ki, duygusal insan ağlar.

Ağlamak ayıp değildir. 

Ama şimdi ağlamanın sırası değil.

Çok 'SAÇMA'

-Kendine iyi bak.

-Gecen güzel olsun.

-Sen daha iyilerine layıksın.

Birileri biseyleri diyince mi aydınlığa çıkacaz.

Onlar sana dedi diye mi çeki-düzen vereceksin.

Komik.

Başından geçen olayların aslında olmamış gibi

davranılması çok saçma.

Sen sana yapılanları yapılmamış gibi görmen çok saçma.

Gülüp geçiyor.

Aldırmıyorum.

Bu yüzden her şeyi;

SAÇMALAMA (!)

SAÇMALIYORSUN (!)

SAÇMA (!)