Odasında yok.
Bekleyeceğim ama odasına yakın oturacak yer yok. Biraz ilerideki koltuğa oturuyorum. Başlıyorum beklemeye. Sol tarafımda başka bir oda var sağ tarafımda başka bir oda. Sağ tarafımdaki odanın kapısı açık, tok sesli beyefendilerin derin bir sohbeti var. Yalnız oda mahkeme gibi bir yer sanki. Kararların verildiği, ak ile karanın ortaya çıktığı bir yer gibi, hissediyorum. Adalet ile haksızlık arasındaki perde (Berzah) gibi bir oda. Ayine- i Berzah tabiri caizse. İçeride deruni bir sohbet. Berzah Alemi konuşuluyor.
Beklediğim kişi odasına giriyor, peşinden de ben giriyorum ama hala kulaklarımda tok sesli beylerin “Berzah Alemi” konuşmaları çınlıyordu. Konuşulan yerin de etkisi vardı konunun bana bu kadar tesir etmesinde. Garipti, çözemedim.
