Sultan’ın adına “İstibdat” denilen baskı yönetimi sebebiyle içte, ülke ve devletin kurtuluşunu Meşrutiyet rejiminin uygulanmasında gören, genelde sivil – asker genç bürokratlar ve gençliğe inhisar eden ona karşı mücadele ve düşmanlık sebebiyle, II. Abdülhamid’in karşılaştığı en büyük tehlikeler karşısında bile onun bu haline sevinen, tehlikeleri atlattığı için hüzün duyan ve üzülen kimseler olmuş, hatta bu uğurda onun hakkında teessürnameler yazılmıştır. Teessür, Arapça bir kelime olup “hüzün ve keder duyma” anlamındadır. Bir olay karşısında duyulan hüzün ve kederi manzum olarak dile getirmeye edebiyatımızda “teessürname denilmiştir.