Benim Çığlıklarım

Ansızın kara bir duman gibi çöker şu yaralı yüreğime… 

Yüreğimden sevdama akıt giden amansız çığlıklarım

Dipsiz okyanusun tenhasından uzunca bir boşluğa,

Derken Sina’nın fırtınalı çöllerinde vahşi hayvanlara yoldaş,

Mekke’min kıvrımlı dağlarında bir tan vaktinde kıblegahım …

Benim çığlıklarım acıdır, dostu hüzünlendirir…

Benim çığlıklarım yetim çocukların haykırışıdır.

Gökyüzünde yıldızlara, yeryüzünde insanlara ok gibi saplanandır.

Benim çığlıklarım cevapsız suallerin ta kendisidir.

Susmak mı yoksa delicesine haykırmak mı zalimin zulmüne

Benim çığlıklarım yüreğimden kopan fırtınadır,

Ne dizginlenir ne tutulur,

Benim çığlıklarım delidir…

Benim çığlıklarım

Gazzeli bir çocuğun korku dolu bakışı

Kuşkonmaz yaşlı ninemin demir parmaklı penceresi

Dört bir yanı hainler örülü özgürlük yurdudur.

Benim çığlıklarım kahramanlar sancağıdır

 Aslını sorarsan;

 Bir sevdadır yüreğimden kopan çığlıklarım…

Mezopotamya’dan Trakya’ya amaçsızca yolculuğumdur.

Bazen Leyla bazen Aslı, bazen de Dicle’nin hevselinde  Zin’dir

Benim çığlıklarım;

Mahpus duvarlarında özgürlük narasıdır…

Cuma YILDIZ