Bengal nüfusunun 2 ila 4 milyonluk bir kesimi açlık, sıtma, sağlıksız koşullar, yetersiz beslenme ve nüfusun yer değiştirmesi gibi nedenlerden dolayı artan bir kıtlık ile karşı karşıya geldi.
Hindistan’da 1757’den 1947’ye 60 milyon insanın ölümüne yol açan kıtlıkların sebebi sömürgeci İngilizlerin acımasız toprak politikalarıydı.
1757 'de başlayan kıtlık 1770'de Büyük Bengal Kıtlığı olarak adlandırılan faciaya dönüştü. Bu insanlık felaketinin temel nedeni İngilizlerin pirinç, sebze ve diğer gerekli tahılların yetiştirildiği devasa tarım arazilerini zorla haşhaş ekimine çevirmesiydi.
Dünyanın en verimli topraklarında yaşayan milyonlarca insanın, açlıktan birbirlerini yemek zorunda kaldığı bir acı bu Ekonominin büyük bölümünün altüst olması, milyonlarca insanın fakirleşmesini meydana getirdi.
Halk, leş yiyicisi köpekler ve çakallar bile ceset yiyemeyecek hale geldiler. İğrenç bir durumdu yaşanan ve çok sayıda parçalanmış, iltihaplı, mikrop saçan ceset sonunda insanların varlığını tehdit etti. Salgın hastalıklar kapıdaydı artık...
Erkekler, çiftliklerini satıp orduya katılırken, kadınlar ve çocuklar büyük şehirlere göç eden evsizlere katıldılar.
190 yıllık yağma ve talan sırasında, Hindistan alt kıtası bir bütün olarak en az iki düzine büyük kıtlığa maruz kaldı ve bu kıtlık, milyonlarca Hinti topluca öldürdü. Kıtlıklara 60 milyon insanın yenik düştüğü sömürgeci kayıtlarında yazıyor ama gerçek sayı asla bilinemez.
Tarihçiler, meydana gelmiş bu büyük kıtlığı "insan yapımı" olarak nitelendiriyor.
İngiliz sömürge analistleri, kıtlıklara yol açan düşen tarımsal üretimin nedeni olarak kuraklıkları gösterdi, ancak bu bir yalan. Çeşitli yerlerde savaşan,Afrika'yı sömürgeleştiren İngilizler, kıtlıklar sürerken sömürgeleri ve kendileri için Hindistan'dan tahıl ihraç ediyorlardı.
Savaş zamanı sömürge politikalarının bu duruma yol açtığı ve daha sonra artan krizle beraber önlenemez olduğu vurgulanıyor.
Büyük çoğunluk kıtlığı insan yapımı olarak nitelendirse de çok küçük bir azınlık "doğal nedenlerden" dolayı meydana geldiğini düşünüyor.
Bengal kıtlığında askeri masrafların finansmanını sağlayabilmek adına binlerce köylüden arazileri tahsis edildi. Üstelik çiftçiler hasatlarına göre değil, standart bir maaş aldı.
Öncelikli konumda yer alanlara mal ve hizmetlere erişim kolaylığı sağlandı. Böylece tahıllara erişim kısıtı gelmiş oldu.
Yerel kaynaklarla erişim kısıtı varken bir de uluslararası ithalata erişim Churchill'in savaş kabinesi tarafından reddedilmişti.
İnsanlar her geçen gün ölmeye devam ederken, eyalet hükûmeti herhangi bir kıtlığın olduğunu reddediyordu.
Üstelik insani yardım, krizin en kötü şekilde vurduğu aylarda etkili değildi.
Hindistan ordusu, Ekim 1943 tarihinde fonların kontrolünü ele geçirmeyi başardı ve bununla beraber yardımlar da büyük ölçüde artışa geçti.
Buna rağmen esas rahatlama Aralık ayında meydana gelen rekor seviyedeki pirinç hasadından sonra oluştu.
Açlıktan meydana gelen ölümler büyük oranda azaldı, ancak kıtlıkla ilişkili olan ölümlerin büyük bir çoğunluğu 1944 yılında gerçekleşti.
Gıda güvenliği krizi ortadan kalkınca ölümlerin yarıdan fazlası hastalık olarak meydana geldi.
