Bir taraf ehli keyf, her şey tıkırında, onları karşıdan izleseniz her şey güllük gülistanlık sanırsınız. Eğitim ortamlarımız dünyanın örnek aldığı yerler gibi gelir size. Ama tabi görenler eğitimin içinde değilse.
Diğer tarafa bakıyorsunuz; “Abi kapat gözünü kör olursun maazallah.” diyesiniz geliyor.
Ben diğer taraftayım galiba, zaman içinde tebessüm edebilme kabiliyetimi kaybediyorum.
Aslında siz bizden iyi biliyorsunuz ahvali. Değil mi? Çünkü her şeyi saklamaya çalışıyorsunuz ya, bilmeden saklamak mümkün değil doğal olarak.
Eğitim için mi eğitime rağmen mi iş yapıyoruz acaba?
