Bu vecize, "Onuncu Söz" (Haşir Risalesi) ve "Yirmi Üçüncü Söz" gibi bölümlerde, Allah’ın varlığını ve birliğini anlatmak maksadıyla mecazlı bir şekilde kullanılır.
Nur Üstad Said Nursî, bu tür misallerden yaratılmış her şeyin bir ustası ve yapıcısı olduğunu, kâinattaki düzenin ve sanatın başıboş olamayacağını anlatır.