O zaman Allah’ın bize vermiş olduğu duyguları ve cihazları hiç olmazsa onun rızasını kazanacak şekilde kullanmamız gerekir:
Zira gözün nuru, nur-u imanla ışıklanırsa ve kavîleşirse, kuvvetlenirse,
bütün kâinat gül ve reyhanlar ile müzeyyen bir Cennet şeklinde görünür.
Gözün gözbebeği de, bal arısı gibi, bütün kâinat safhalarında menkuş, nakışlı gül ve çiçek gibi delillerinden, bürhanlarından, ispat vasıtalarından alacağı ibret, fikret, düşünce, ünsiyet, dostluk gibi üsare, öz suyu ve şiralarından vicdanda o tatlı, iman balları yapar.
Eğer o göz küfür zulmetiyle, Allah’ı inkar karanlığı ile kör olursa;
dünya, genişliğiyle beraber bir hapishane şekline girer.” (50/71)
Hayata mazhar olmak öyle bir nimet ki tarifi bugünki bilimsel imkanlarla da ifade edilmesi mümkün değildir.
Yani hayata mazhar olan bir karınca, bir sinek, koca bir dağa sahip çıkabilir, onu gezebilir, dağa benimdir diyebilir.
