Yani kaç tane ABD var? Kaç parça olurlarsa olsunlar hiçbir önemi yok. Bunların hepsi günün sonunda aynı piramidin gözüne giren adamlar. Birebirlerine düşmanlarmış bunlar… Bunun da bir önemi yok. Düşmanlıkları rekabetten. “Ben daha iyi Müslüman katlederim”, “Ben daha iyi sömürürüm” rekabeti.
CIA başka yolda, Pentagon başka yoldaymış. Bunun da hiçbir önemi yok. Bu da işin masal kısmı; çünkü kimin tuttuğu kazanırsa oradan sömürü damarı açacak emperyalizm.
Türkiye’de, Brezilya’da, Mısır’da, Venezuela’da ya da Yugoslavya’da olan askeri darbelerin hepsinin arkasında ABD vardı. Hatta İran’da güya “İslam” devrimi yapan ABD ile Afrika’da Hıristiyan devrimi yapan ABD, aynı Amerika’ydı. Bu, dün de böyleydi,15 Temmuz’da da böyleydi, yarın da böyle olacak. Siyaset bunun aksini söyleyebilir, bazı gazeteciler aksini söyleyebilir, bazı uzmanlar “Aman efendim ABD candır” diye anlatabilir. Bunun da bir önemi yok. Kamuoyunun %96’sı ABD’nin ne mal olduğunu biliyor.
Peki, siyasetçilerin aksini söylemesi ne ifade ediyor o halde? Doğrudan ABD’nin acizliğidir bu. ABD’nin korkulmaya ihtiyacı var: sevilmeye, hayran olunmaya ihtiyacı var. Süper güç dedikleri aslında kendi tabirleriyle “junky”dir, yani bağımlı. Amerika dediğiniz bir özenilme bağımlısıdır.
Burada işin sırrı şu: Korkmayın dalın ABD’ye. Her fırsatta, her zeminde dalın. Aşağılayın, hor görün, itin, rezil edin hatta öfkenizi diri tutacak her türlü sivil çalışmayı yapın. Bu siyasetçilerin elini güçlendirir. Pazarlık masalarında bunu kullanırlar. Çünkü ABD kendine imrenilmediğini görürse durum düzelsin diye oy verdiğiniz siyasetçinin eli güçlü olur. Uyanık olun; dalın…
Erem Şentürk / Diriliş Postası
