Merhum Ramazan hoca bizim köylümüz, bir açıdan da akrabamızdı, şöyle ki, amcamın eşi onun halasıydı. Dolayısıyla onu sıradan bir Diyarbakırlıdan bir az daha iyi tanıdığımı diyebilirim, babası İsmail dayı bazen onu bana şikayet ettiği de oluyordu eskiden tabi, ama zamanla onun tarzına biz alıştık. Çünkü anlattıklarında o haklıydı, biz onun tarif ettiği Müslümanlar sınıfına giremiyorduk.
Aç kalmayacak kadar, sadaka verebilecek kadar çalışır, diğer vakitlerini de okumaya, araştırmaya, bireysel ibadet ve tebliğe veren bir ehli manaydı. Aslında belki çoğumuzun isteyip de yaşayamadığımız bir hayatı yaşıyordu.
