Halk Partisinin bu memlekette verdiği en büyük eser, İngilizlerce (No man’s land: Kimsesi olmayan diyar) denilen, fikir ve iman, ruh ve ahlâktan yana bir nevi boşluk dünyası meydana getirmek olmuştur.
Bu dünyanın iki moda düsturu vardır:
1-İslâmiyet gericiliktir!
2-Batı medeniyeti efendimizdir!..
Dikkat edilirse, bu iki kanaat hakkında fikir değil, moda tabirini kullanıyoruz. Zira bu kanaatlerin, fikirle, ilimle, tahlille, terkible en küçük alâkaları mevcut değildir. Bunlar, ağızdan ağıza ve gönülden gönüle moda hâlinde sirayet ettirilmiş ezbere görüşlerdir ki, en süflî tarafından birtakım nefsanî hislere dayanır ve ne İslâmiyeti, ne de batıyı bilmek ve anlamak gibi bir tasaya düşer. Bu kanaatin bağlıları, İslâmiyet denilince kirpi saç, kırçıl sakal ve kazma dişten başka bir şeyler bilmezler: Batı denilince de, fötr şapka, gece kulübü ve her işi hikmet ve kudretten nişane bir “metbu-u müfahham: tâbi olunan şanlı adam”dan gayri bir şey anlamazlar.
Mahcup mahcup yere bakan ecnebi sefirler önünde, onlardan ziyade Batılı görünmek için yaltaklanmaların en âdisine kadar düşerler, onlara feda ettikleri hüviyet ve şahsiyete karşılık da içlerindeki gizli kölelik hıncını milletlerinin hüviyet ve şahsiyetini tepelemekle kandırmaya bakarlar. Garbın bizde şahsiyet diye görüp asırlarca harap etmeye çalıştığı ve belki de içinden hayran olduğu her şey, Batılının değil de bunların gözünde, tiksinilecek ve üzerine gasayan edilecek nesnelerdir.
Bunların tiksindiği ve her fırsatta üzerine gasayan ettiği nesneler, bizzat milletlerinin gelenekleri ve mukaddesatıdır. Babalarının tesbihi, annelerinin başörtüsü ve Allahın Kitabı.
Asırlar ve asırlardır Haçlıların yapamadığı işi tam 125 yıl içinde Türk vatanının tedariklediği küfür devşirmelerine gördüren Batı, Halk Partisinde güya ona muhalif partilerde de olduğu gibi en halis gönüllüsünü bulmuştur. Artık sırasına göre onun yüzüne gülmek ve büyük eserlerini (!) pohpohlamak, bazen de bayrağını yırtmak ve hiçliğini yüzüne vurmaktan başka bir zahmete ihtiyacı kalmamıştır.
İşte Halk Partisi, ideallerin ideali “İlâyı kelimetullah: Allah adını yüceltme” gayesine bağlı Türk ruhunu çürüterek ve yerine, mazisiyle irtibatsız ve millî kültürüyle ilgisiz, üstelik fikirsiz, meselesiz, ukdesiz, çilesiz, bomboş bir nesil yuğurarak, yalnız hayvanî ve nebatî hayatı geliştirici bir (No man’s land) âlemi kurmuştur ki, onun bugünkü temsilcileri Emekli General İsmet İnönü müstesna bu âlemden yetişme ilk örnekler ve CHP vebalini intikal ettirmeye memur (tranzit) hüviyetlerdir. Onlar bu (tranzit) işinde ikinci el ve küçük alet olmak durumunda ve doğrudan doğruya müessir şahsiyet olmak makamının altında ve neticede büyük vebale ait aslî mesuliyetin dışındadırlar.
Şu anda büyük büyük laflar eden hatipleri, genel ve özel sekreterleri, profesörleri, vesairesiyle CHP kadrosu işte bu çırçırlardan ibaret.
Kendilerini Halk Partisinin ilk vebal mahsulleri telâkki edebilir; ve Türk milletini sade dünya yaşayışiyle değil, ukbâ hayatiyle de yokluğa götüren ve sayısız iş, idare ve madde cinayetini gölgede bırakan vebalin ne olduğunu, tek ve açık bir cümle içinde gösterebiliriz:
Maddede kurtarıldığı iddia edilen bir milletin, o kurtarma hakkiyle, ruhunu topyekun inkâr ve imhaya davranmak; ve sonra çürüttükleri ruhun arkasından da maddesini en berbat ve düzelmez hâle getirmiş olmak…
Kaynak: Baran Dergisi - Necip Fazıl Kısakürek, Başmakalelerim, Büyük Doğu Yay., 5. Baskı, s. 115,
