Öncelikle din, toplum ve insanlar için bir ihtiyaçtır. Dinin kaynağı ise Kur’an ayetleri ve Hadislere dayanmaktadır. Bunların yetmediği yerler de ise icma ve kıyas devreye girmektedir. Sen bir birey olarak bu kaynaklardan değil de falanca hacı, hoca, ermiş, derviş, tarikat şeyhinden icazet alırsan daha ilk başta gömleğin ilk düğmesini yanlış iliklemiş olursun ki bunu düzeltmen kolay olmayacaktır.
Yüce Allah kutsal kitabında defaetle, “Akıl etmez misiniz, aklınızı kullanmaz mısınız?” diyerek bizleri uyarmaktadır. Demek ki din için gerekli olan unsurların başında akıl nimeti gelmektedir. Sağlam bir iman ve itikatla referanslara sıkı sıkıya bağlandığınızda meseleyi halletmiş olacaksınız. Bundan sonra diğer insanların ne yaptıkları sizi ilgilendirmeyecek ve sıratı müstakim olan doğru yoldan şaşmanız da mümkün olmayacaktır.
Siz hem zayıf bir imanla adeta pamuk ipliği ile dine bağlı olacaksınız hem de falancanın yaptığı yanlışı dine mal ederek soğuyacaksınız bu aklı kullanmak değil, nefsine mağlup olmaktır. Din ve onun emirlerini harfiyen yerine getirmek her nefis için ağırdır. Hele de dünya da bunun semeresi somut olarak görülmediği için cazip bir tarafı da yoktur. Hep ahiretten bahsedilir ama kim gidip, gelmiş de görmüş diyerek kendinizi haklı çıkartıp vicdanınızın sesini bastırmanız kuvvetle muhtemeldir. Meydanı boş bulduğunuzda çevrenin de etkisiyle kötüyü örnek alarak onlara benzemek daha kolay olduğu için toplum psikolojisi ile teselli bulunulacaktır. Bu sürü psikolojisi sizi uçuruma sürüklese de çoğu zaman geri dönülmeyen bir yola girildiği için gününü gün etmek daha cazip gelecektir.
YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
