Ben tohum oldum bir gün, toprağa serptiler beni, toprağa gömmek için tapanla geçtiler üzerimden, ama dedim ya tohumum ben, toprağın kalbinde yeşerip filiz verdim, ne kadar çok derine gömerlerse gömsünler beni, hiç önemli değil, hiç. Aradan ne kadar zaman geçerse geçsin ben zamanla, yağan yağmurla, açan güneşle çimlenip yeşerip filizlenirim. Sadece toprak değil kaya olsa dibine düştüğüm su ve güneş gördüm mü kayayı delip yeşerip filizlenirim ben.
Az olsa da toprağa saldım köklerimi. Yok olup gitmeyeceğime, devrilip yıkılmayacağıma hiç şüphe etmeden inanıyorum.
Geçirdiğim karlı, yağışlı, soğuk mevsimlerde bile beslenip yeşermeye hazırlık yaptım..
Serpilip gür ve gümrah bir ağaç aldım bir gün. Kışın dallarım kuruyup, yapraklarım dökülse de köklerimle toprağa tutundum hep, kendimi terk etmedim hiçbir zaman.
Ben torağa tutundukça toprak bana sahip çıktı.
Bütün mevsimlerde ayrı bir güzellik yaşadım, ayrı bir güzellik kattım mevsimlere.
Mevsimler gelip geçtikçe gördüğüm ve söylediğim şeylerden çok daha fazlasını yaşadım.
Her mevsimde farklı hisler kaplar gövdemi, yeni düşünceler tırmanır dallarıma, ben mutluluğu kovalarken mutluluk kalbime, gövdeme yerleşir.
