Yunanistan ile sorunlar, 1828-29 Osmanlı-Rus savaşı sonunda bağımsızlığını almasından itibaren başlamış bulunmaktadır. Bu dönemde Mora yarımadasında küçük bir coğrafya üzerinde yer alan Yunanistan, kuruluşundan hemen sonra Rusya ve batılı büyük devletlerin desteğini de arkasına alarak Girit ve Makedonya’dan İstanbul’a ve Batı Anadolu’dan Kıbrıs’a kadar olan yerleri almak için Osmanlı devleti ile mücadeleye başladı. Yani hedefi, “hayâli Büyük Yunanistan’ı (Megalo İdea)” oluşturmaktı.
Osmanlı devletinin çöküş sürecine rast gelen bu dönemde Yunanistan, 1912 Balkan savaşları ile Selanik ve Kavala’nın da içinde olduğu Edirne’ye kadar olan coğrafyayı, 1913 yılında Girit’i, İkinci Dünya savaşından sonra da Oniki adaları topraklarına katmayı başardı. 1878’de de Kıbrıs’ın İngiltere’ye “geçici kaydıyla kiraya verilmesi” ile de buranın kendisine ilhakı için mücadeleler içine girdi ve Rumları kışkırtmak suretiyle adadaki Türk nüfusunu büyük oranda eriterek bugünkü yapının ortaya çıkmasını sağladı.
Son dönemde Doğu Akdeniz ve Ege adaları özelinde, kıta sahanlığı ile ilgili Yunanistan ile anlaşmazlıklar tekrar nüksetmiş ve iki ülke neredeyse savaş ortamına doğru sürüklenmiş bulunmaktadır. Türkiye, hem Doğu Akdeniz’de ve hem de Ege adalarında kendisini “Anadolu kıyılarına hapseden” Yunan tezine karşı bir taraftan uluslararası hukuku öne çıkararak mücadele verirken, diğer taraftan da gerekirse askeri gücün de kullanılabileceğini seslendirerek kararlılığını göstermektedir.
