Fetih; “Doğan Büyük Türkçe Sözlük” de “açma, açış, küşad, zafer, kapalılığı giderme, ihtilafı halletme, yol gösterme…” olarak târif edilmektedir. Fethin anlamı daha da geniş ve ulvîdir: “İslâm diniyle tanışma, şehirleri ve ülkelerin kapılarını, Allah’ın mesajını yaymak amacıyla İslâm’a açıp, İslâm idaresi altına almak, İslâm’ın meşru gördüğü maksat ve usuller çerçevesinde, Müslümanların Müslüman olmayan şehirleri, ülkeleri almasıdır...” Fâtih de, bir beldeyi fethederek İslâm’la buluşturan demektir. Bu ulvî gayeden dolayı “işgal” değil, fetih diyoruz.
Kemalistlerin eliyle müzeleştirilen Ayasofya’nın trajik hikâyesi
Bin yılık İslâm medeniyetini “reddeden” Kemalist Cumhuriyetin “tek ve yanılmaz” şefi M. Kemal’in verdiği izinle 1931'de İngiltere ve Fransa’nın da desteklediği Amerika Bizans Enstitüsü'nün kurucusu Amerikalı Arkeolog Thomas Whittemore, Ayasofya’da kendi emelleri istikâmetinde çalışmalarını sürdürür.
Tarihçi Mustafa Armağan’ın araştırmalarına göre Fethin sembolü olan Ayasofya’yı müze yapma fikrinin bir Amerikalı’dan gelmiştir (Atatürk’ten, Ayasofya’yı müze yapmasını Amerika istemiş, 3 Kasım 2013,Kişisel Web Sitesi). Bu tarihten itibaren Ayasofya laik bir yapıya dönüştürülür. Kemalist rejim Ayasofya’yı Bizans eserlerine dâhil ederek müze yapması İstanbul’un Fethi’nden dolayı Batı’dan özür dilemiştir.
Kemalistler Amerikan yardımları için Ayasofya’yı gözden çıkardılar
1930’lı yıllar sözde “bağımız” diye övülen Kemalist rejimin Amerikan “dostluğunun başladığı, Amerikan yardım anlaşmalarının imzalandığı yıllardır. Amerikan yardım ve yatırımlarının Türkiye’ye akması için Ayasofya’nın müzeye dönüştürülmesi üzerinden M. Kemal, ABD Dışişleri Bakanlığı ve Büyükelçiliğiyle birebir görüşme ve pazarlıklar yaptığı gizli saklı bir hâdise değil. Mustafa Armağan’ın “Efsaneler ve Gerçekler” kitabından Ayasofya’nın Amerikan dostluğu için nasıl gözden çıkarıldığının öncesi ve sonrasının hülâsası şöyle: M. Kemal’in1923 İzmir İktisat Kongresi’nde Amerikan milletine hitaben yaptığı “Türk halkına kalbinizi açık tutun” girizgâhlı konuşması ilk Amerikan dostluğunun açık belgesidir. Kemalistler 1923 öncesi ve sonrasında Amerika ile münasebetlerinin olmadığını iddia ediyor, dahası yalan söylüyor ve resmî tarihi esas alarak meseleyi çarpıtıyorlar. Elçiler aracılığıyla başlatılan Amerikan muhibliği öyle bir noktaya getirilir ki 11 Kasım 1923’de Curtis La Francea isimli Amerikalı bir çocuğa M. Kemal’in yüceliğini ve kurtarıcılığını anlatan bir mektup yazdırılır. M. Kemal de cevabî mektubunda Amerikalıları taltif eden cümleler kullanır:
“Amerikan’ın zeki ve çalışkan çocuklarına yegâne tavsiyem: Türkler hakkında her işittiklerine hakikat nazarıyla bakmayıp kanıtlarını mutlaka ilmî ve esaslı tetkikat etsinler. (...) Arzunuz veçhile bir adet fotoğrafımı gönderiyorum.”
M. Kemal’den Amerika’ya “dostluk” mesajı
Temmuz 1923’de M. Kemal’in “The Saturday Evening Post” dergisinin temsilcisine verdiği mülâkat resmî Amerikancılığın milâdıdır: “Biz Amerikalıları Türkiye’de görmek istiyoruz. Çünkü özlemlerimizi en iyi onlar anlayabilirler. İktisadî sahada Türkiye ile Birleşik Devletler her iki taraf için de en büyük fayda sağlayacak şekilde birlikte çalışabilirler. Zengin ve çeşitli millî kaynaklarımızın Amerikan sermayesi için çekici olması gerekir. Biz, gelişmemizde Amerikan yardımını memnuniyetle karşılarız. Çünkü bütün başka ülkelerin sermayesinden farklı olarak Amerika parası, Avrupa milletlerinin siyasî entrikalardan uzaktır. Amerikan sermayesi yatırılır yatılmaz bayrağını çekmeye kalkmaz. Amerika’ya olan inanç ve güvenimizin müşahhas bir delilini Chester İmtiyazı’nı vermek suretiyle gösterdik. Gerçekten bu, Amerikan halkına bir teveccühtür.” (Türkiye’de Devletçilik, Prof. Dr. Korkut Boratav, s. 45)
28 Kasım 1927’de Ermeni Diyasporası Amerika’da tesirli olur ve “Amerikan-Türk dostluğunda” kısa bir süre tereddüt yaşanır. Fakat Türkiye Heyeti’nin yoğun çabasıyla ABD ile yeniden uzlaşma sağlanır. Ankara’ya gelen ABD’li uzman Joseph C. Grew Çankaya’da “son derece sıcak bir alâka ile” karşılanır. Grew, Türkiye’ye Amerikalıları sevdirmek için çok gayret içindedir. Harf inkılâbı yapıldığında Latin Türkçesini ilk ABD Elçiliği kullanır ve M. Kemal’in şahsında hükümeti tebrik eder. M. Kemal’in “Tek Adam” olarak gücüne güç kattığı 1931’de Dışişleri Bakanı Şükrü Saraçoğlu başkanlığında bir heyetin Amerikan sermaye piyasasından kredi talebinde bulunmak için ABD’ye gider.
M. Kemal ABD Genel Kurmay Başkanını karşılıyor
1931 Temmuz’unda deneme uçuşu yapan Amerikalı iki pilotun Yeşilköy Havaalanına inmesi büyük coşkuyla karşılanır. Gelenler ABD Türkiye elçisinin M. Kemal’e yazdığı mektubunu takdim ederler. M. Kemal, ABD’li iki pilotu Yalova Köşkü’nde kabul eder ve konforlu bir şekilde ağırlar. 25 Eylül 1932’de ABD’nin Genel Kurmay Başkanı General Dougslus Mac Arthur Türkiye’ye gelir ve M. Kemal’le görüşür. İstiklâl Savaşı’nda İzmir’deki bir Amerikan şirketinin uğradığı zararı, sözde “Tam bağımsızlıkçı” Kemalist CHP’li hükümet taksitle ödemeyi kabul eder ve suçluların iadesi kararını da tasdik ederek suçlu bir Amerikalı bankacıyı iade eder. (Türkiye’de Devletçilik, s. 112)
ABD Başkanı Roosvelt’e yazılan mektup
M. Kemal’in 1933’de ABD Başkanı Roosvelt’le mektuplaşma yoluyla sıcak temaslar kurması, CHP’lilerin, yâni Kemalistlerin Amerikan rotasında hızla ilerlemesinin bir başka delilidir. (Efsaneler ve Gerçekler, Mustafa Armağan s. 56)
İşte bu Amerikan dostluğunun baskısıyla 1930’larda Batı’ya ve Yunanistan’a şirin görünmek için Ayasofya’yı müze yapan Kemalist Cumhuriyetin utanç verici anlaşmalarını feshetmenin vakti bugün… Yunanlıların “Ayasofya bizim olmayacaksa Türklerin de olmayacak!...” şarkısının bu yıllarda söylenmeye başlaması mânidardır.
Ayasofya “Ebu’l-Feth Fatih Sultan Mehmed Vakfı” senediyle “kılıç hakkı” olarak Türklerin câmisidir. Ayasofya’nın esaretten kurtarılması için iktidar mes’uldür, yükümlüdür. Ayasofya açık değilse istiklâlimiz tam değildir.
