Hz. Peygamber (s.a.v.), Medine'ye hicret ettiği zaman Medinelilerin eğlenip neşelendigi iki bayramları vardı. Hz. Peygamber Medinelilere özgü olan, cahiliye izleri taşıyan bu bayramların yerine bütün Müslümanların sevinip eğleneceği İslâm'ın iki bayramı hakında şöyle buyurdu: “Allah Teâlâ size kutladığınız bu iki bayrama bedel olarak daha hayırlısını, Ramazan Bayramı ile Kurban bayramını lûtuf olarak vermiştir.” (Ebû Dâvud, Salât 239)
Ramazan Bayramı, bir aylık oruçtan sonra yeme-içmenin ve her türlü helal nimetten yararlanmanın mübah olduğu; Müslümanların eğlenip birbirlerini ziyaret ettikleri, hediyeleştikleri, çocukların, fakirlerin ve kimsesizlerin sadaka verilerek sevindirildiği gündür. Bunun için de bayramlarda oruç tutmak Hz. Peygamber tarafından yasaklanmıştır (Buhârî, Savm 66)
Bayramlar huzur, mutluluk, neşe ve sevinç günleridir. Bayramlar ikram günleridir. Akraba, eş-dost ile beraberce bu günün mutluluğu paylaşılır. İslâmî kardeşliğin toplumun her kesiminde canlı olarak yaşanır.
Tüm İslâm ülkelerinde kutlanan Ramazan Bayramı, Müslümanlar için ayrı bir öneme sahiptir. Bayram öncesinden evler temizlenir, giyisiler hazırlanır, yiyecekler ve tatlılar yapılır.
Bayram sabahı bayram namazına gidilir. Namazdan sonra cami cematiyle bayramlaşılır. Eve gelince aile büyüklerimizin elleri öpülür. Büyükler küçüklere hediyeler verirler.
Bu arada dargınlar barışır; yakınlar dostlar ziyaret edilir, tebrikleşmeler olur. Hediyeler alınıp verilir, mezarlıklar ziyaret edilir, bol bol sadaka dağıtılır. Gelen misafirlere ikramda bulunulur. Çocuklar şeker ve harçlıkla sevindirilir. Yoksullara, kimsesizlere yardım edilir, hasta, engelli ve yaşlıların gönülleri alınır.
