Bizler ilk günden bugüne kadar isimler ve mekân değişse de aynı imtihanlardan geçmekteyiz. Kıyamda durup güneşin nurundan faydalanmaya talip olmamız, bu imtihanlardan başarı ile çıkanlara tabi olmamızladır. Ancak bu şekilde dünyamız aydınlık, ahirimiz nurla dolar. Aksi takdirde yaratılış amacımızın dışına çıkarız. Fabrika ayarlarımızı yani fıtratımızı bozarız. Böylelikle Kayyum olan Allah’ı da unuturuz. Allah Teala Haşr suresinin 19. Ayetinde bizleri şu şekilde uyarmıştır. “Allah’ı unutanlar gibi olmayın. Allah böylelerine kendilerini unutturur. Onlar yoldan çıkmış kimselerdir.”
Önceliğimizi belirlemezsek asıl önemli şeyleri kaçırırız. Bizler ya özne olup hayata şekil verenlerden oluruz. Ya da bir eşya gibi nesne olmayı tercih ederiz, taklitçilerden oluruz. Böylelikle yaptığımız yanlış tercihle tekrarı olmayan hayatımızı heba etmiş oluruz. Özne olmamız aktif olmamızı, devamlı kıyamda istikamet üzere bir duruş sergilememizi gerekli kılar. Nesne olmak pasif olup açılan yolda emek vermeden, bazen de aklımızı kullanmadan söylenenlere uymakladır.
YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
