Yunus Suresi 62. Ayette Allah’ın dostları yani evliyalar için “Bilin ki; Allah’ın dostları için ne bir korku vardır, ne de onlar mahzun olurlar” buyrulmaktadır. İşte saygı duyulması gerekirken devamlı surette aşağılanan ve hakaret edilen evliyalar ve tarikat erbabına bu haksızlık neden yapılıyor bunun üzerinde durmak istiyorum.
Tarikat ve tasavvuf; insanlığın erişebildiği ulvi ve yüksek bir makamlara verilen isimdir. Tarikatların gayesi, iman hakikatlerinin inkişaf etmesi ile Hazreti Muhammed Aleyhissalatü Vesselamın (a.s.m.) Miraç’ta gittiği yolun gölgesinde kalp ayağıyla bir yükseliştir.
Tekke ve zaviyelerin kapatılması ve uydurma nedenlerle birçok tarikat şeyhinin idam edilmesi yüzünden tarikatlar görünmez olmaktan çıkmış kendilerini gizlemek zorunda kalmışlardır. Bu nedenle meydanı boş bulan bir çok sahte şeyh ortaya çıkmış tarikatın zikir ve tefekkür gibi çok güzel usullerini suistimal ederek bambaşka bir yapıya dönüştürmüşlerdir.
Burada kusur tarikatlarda değil onu yasaklayıp yer altına itenlerdedir. Bu ayıp öylesine büyüktür ki ülkemiz dışında her yerde serbestçe tarikatlara ve tekkelere gidip gelme serbest iken; bu aziz vatanda yasaktır. Bir de utanmadan bu din ve vicdan özgürlüğüne aykırı durumu savunup “bu ülke şeyhler tarikatlar ülkesi değildir” diyerek nasıl bir yasakçı zihniyete sahip olduğunu gösterirler.
