Yaratıcı, peygamberleri aracılığıyla, ilim ve hikmetle vahyi açıklayıp, aklı eğiterek, ilahi muradını insanlara hakkıyla ulaştırdığı bir nedensellik kurgusu var etmiştir.
Yaratıcı, her nedenselliği, dilediği bir ilim ve hikmetle var etmiştir. Ademoğlu kendi aklıyla irade etsede, her nedenselliği mutlak olarak Yaratıcının her an var edip, koruduğu unutuldu. Batıla, nefse, zanna, şeytana uyabilen eğitilmemiş bir akılla, batıl yorumlar yapılarak, vahyin anlaşılmaya çalışıldığı, uydurma bir nedensellik kurgusuna bu yüzden geçildi.
Dolayısıyla Kur'an-ı Kerim'i hakkıyla öğrenebilmek için Yaratıcının, ilahi bir rehber ile insana müdahil olarak, aklı ve kalbi terbiye etmesine izin verilmedi. Çünkü, Yaratıcının mutlak olarak hayatımıza her an merhametiyle, muhafazasıyla müdahil olmadığı gibi bir yalana ve zanna inanıldı. Sünnet rızkının da, her an bizim için merhametle muhafaza edildiği gerçeğinin üstü örtülmüş oldu. Allah ve Rasülüne itaat edilmesi gerektiğiyle ilgili ayetlere rağmen, "Sünnet (haşa) günümüze kadar ulaşamayarak bozuldu" gibi bir batıl inancın kabul görmesi kaçınılmaz oldu.
