Malum bir toplumun kendine has değerleri, milli değerleri olarak bilinir ve halk bu değerleri sahiplendikçe hayata huzur gelir, mutlu olur. bireyler arasında manevi bir bağ oluşur.
Malum ülkemizin dini bayramları var, bir de mili bayramları var. Dini bayramlar insanımızın manevi duygularına hitap ettiği için her geçen gün ilgi toplarken, milli bayramlarımız halktan kopuk bir tarzda protokol havası içinde kutlanıyor(du).
Bu ara “halkı bu bayramlara nasıl katabiliriz?” arayışının olduğunu hissediliyor, bu da hayra alamettir.
Milli değerlerimizin başında İstiklal Marşı geliyor.
Rahmetli Mehmet Akif Ersoy tarafından yazılan ve TBMM tarafından kabul edilen bu hürriyet marşı, on kıta 41 satır olup ilk iki kıtası bestelenmiş, icap ettiği yerde heyecanla okunurken geriye kalan sekiz kıtası nadir okunuyor.
Aslında ilk sekiz satırın en heyecanlı satırı da, “Hakkıdır Hakka tapan milletimin istiklal” satırıdır. Çünkü bu satırdan olmazsa sadece bayrağa sesleniş maneviyattan yoksun olup, bir az yavan kalıyor.
