-Ağa, beni yanına çırak al, yılda 25 kuruş helâl paraya çalışmaya razıyım. demiş.
Ağa;
-Evladım bu parayı bir günde kazanıyorlar,
Yetim oğlan;
-Yok ağa, sen helâl para ver de 25 kuruş olsun. demiş.
Ağa çocuğu yanına almış kendi çocuğu gibi yedirmiş, içirmiş, giydirmiş, çocukta ağanın yanında çıraklık yapmaya başlamış. Aradan bir yıl geçince ağa çocuğa 25 kuruş vermiş. Çocuk ağayla vedalaşıp yola çıkmış.
Yetim oğlanın babası ölmeden önce tüccarlık yapıyormuş. Yolda babasının bezirgân bir arkadaşına rast gelmiş, adam oğlana;
-Evlâdım ne yapıyorsun, nerelerde geziyorsun?” diye hâl hatır sormuş. Yetim oğlan;
-Amca sen babamın arkadaşısın al şu 25 kuruşu benim helâl paramdır, bununla bana bir şeyler al getir. demiş.
Bezirgân gülerek;
-Âmâ evladım bu kadar az parayla senin hoşuna gidebilecek ne alabilirim ki ? demiş. Ama babasının hatırına almış ve cebine koymuş. Devesine binerek yola çıkmış az gitmiş uz gitmiş, alacağını almış satacağını satmış sonra tekrar memleketine dönmek üzere yola çıkmış. Yolda bir çocuğun kedi sattığını görmüş.
-Evladım bu kediyi kaça satarsın diye sormuş.
Çocuk;
-25 kuruş diye cevap vermiş. Bezirgânın o anda yetim oğlan aklına gelmiş, bari çocuğa şu kediyi alayım demiş. Kediyi alıp bir kutuya koymuş, sonra deveye yüklemiş oradan ayrılıp yoluna devam etmiş.
Yolunun üstündeki bir köye uğramış, o sırada köyde bir şenlik yapılıyormuş. Bezirgân oraya misafir olmuş. Sofralar kurulmuş yemekler getirilmiş. Yalnız sofranın başında eli sopalı bir adam bekliyormuş. Bezirgân adamı görünce şaşırıp şenlik sahibine sormuş.
