İnsanlığın En Temel Karakteri, Kibir

Kiminde az, kiminde çok

ama muhakkak var, olmazsa olmaz.

Dinler de bir noktada, kibri yok etmek için var.

inanmayan yaradılış öykülerine baksın.

Şeytan neyin sembolü sanıyorsunuz

insanı cennetlik olmaktan alıkoyan

hatta şeytanın kendisini bile cehennemlik yapan.

kibir, kibir, kibir…

Şeytanın yaşam alanı

hatta şeytanın ayrılmaz parçası

insanoğlu, yani biz.

Şeytanla içli dışlı, kanka.

bu yüzden yaşamımız

Şeytanla mücadele tarihidir.

Şeytan dedim diye

elinde mızrak, boynuzlu, kötü yüzlü bir varlık değil.

bizim hırslarımız, olumsuz olan her yönümüz

yani nefsimiz, bizi biz yapan değerlerden.

Dinler, şeytana karşı mücadelede yol göstericimiz.

Dini olmayanlarınki kim/ne o zaman

güzel soru, vardır elbette bir yorumu/cevabı.

Şeytan kibrin sembolü.

Şeytanın başlangıç noktası ise kibir.

şeytanın insan ile başlattığı mücadelede

insana verdiği armağan ise, kibir.

ve ilk günden bugüne, kıyamete kadar

insana yapışıp kalan, kibir.

kendini hep büyük görme, hep haklı olma

hep doğru sahibi olma, hep gerçeklerden yana olma.

kibrin belirtisi, göstergeleri…

kibir sahipleri

gücünü korumak, varlığını devam ettirmek için

bazen dini kullanır

bazen bilimi kullanır

bazen hukuku kullanır

işine ne geliyorsa onu kullanır.

önemli olan kibir emperyalizmi kurulsun

kibir abidesi olarak ona tapılsın.

ve bir müddet sonra

kibir yandaşları, kibir karşıtları…

bu aşamadan sonra işler daha kolay.

egemenlik savaşı.

ortaya bir kemik atılır

kapanlar ve kapamayanlar savaşı başlar

kapanlar mütekebbiri tutanlar

kapamayanlar mütekebbir karşıtları.

kapamayanlara kapma sıra gelene kadar

delikanlı ayakları, dürüstlük edebiyatı

ahlak, erdem, eşitlik, kardeşlik.

sıra gelince ise her şey tepetaklak.

söylem ve eylemler değişir.

güçlü ve haklı olan kazanır

inananlar kazanır

savaşanlar kazanır

birlik olanlar kazanır

sözleri havada uçuşur…

ve yeni kemik kapma düzeni kurulur

ve hayat böyle devam eder gider.

insanoğlu ömrü boyunca bu tuzağa

bilerek/bilmeyerek düşer

gönüllü/gönülsüz düşer

senden/benden der düşer

biraz da biz ölelim der düşer.

düşmek için bahane de hazırdır zaten…

güçsüz ve zayıflar için değişen bir şey yoktur.

zaten onlar hayatın figüran/piyonudurlar

ya da kendi çapında figüran/jön…

önemli olan sistem devam etsin

egemen güçlerin düzeni bozulmasın

sermaye kazanmaya devam etsin.

gariban ölmüş, fakir sürünmüş

çok mu önemli…

ya kaderidir, ya da tarihsel determinizmin sonucudur.

afilli bir açıklama ile onlara da bir şeyler yazarız.

o da kendisine değer verildiğini sanır.

hayatı değişmese de mutlu olur…

işte kibirle başlayan

insanlık serüveninin geldiği nokta.

kendini tanrı zanneden bağırsaklıların

insanlığa yaşattığı zulüm/yalan/dolan…

bu nedenle kibir dağları

ya dini kullanır ya da bilimi

ya da pazarda ederi olan her şeyi kullanır.

yeter ki egemenliği sürsün…

insanlık tarihi bir açıdan da

kibri yüksek olanın az olana

daha kibirlisi çıkana kadar galebe çalmasıdır.

ve sıradan insanların da kibirliler arasından

kendisine lider/önder/hoca/vs adı altında tanrı seçmesidir.

hatasız, günahsız, yanlışsız, eksiksiz…

çünkü insanoğlu tanrısız yaşayamaz.

Ya aşkın bir güce ya da kendisi gibi birisine…

Ali KORKMAZ